Vorige week schreef ik in dit blog al over een tentoonstelling in Norcia (Italië) waaraan ik deelnam, samen met enkele andere kunstenaars. Dat Norcia ligt weer in Umbria, de bergachtige streek ten zuiden van het rijke Toscane. Van oudsher een armer gebied dan Toscane maar daarom niet minder rijk aan cultuur. Denk alleen maar aan Assisi. Overdonderend met al z’n middeleeuwse cultuur omdat, en dit is beslist te kort samengevat, de heilige Franciscus van Assisi goed met dieren kon praten. Zo zegt althans het verhaal.
Daarbuiten echter stikt ’t ook van de prachtigste oude stadjes, Spoleto bijvoorbeeld , met al hun kerken, kloosters, kastelen en paleizen. Maar ook met winkels vol uitstallingen van de lekkerste etenswaren. Want daar zijn Italianen gek op. Hun keuken wordt niet voor niks over de hele wereld geroemd.
En daar stuit ik voor mijn gevoel steeds weer op die grote paradox. Want hoe kan een volk dat wortelt in zo’n oude cultuur en dat houdt van mooie en lekkere dingen, in een land waar je om de haverklap de prachtigste kunst tegenkomt, nu weer opnieuw zo’n figuur als Berlusconi politiek belangrijk maken. Ik snap dat dus gewoon niet.
Maar goed, Norcia dus. Ter illustratie bij deze aflevering wat foto’s van de etenswaren waarom Norcia bekend staat. De norcineria, salami maar ook allerlei andere soorten worst. En de zwarte truffel natuurlijk. Daarvan liet ik vorige week al een plaatje zien. € 600 tot € 800 per kilo. Een leuke bijverdienste dus om truffels te vinden. Honden met een goeie truffelneus, die dat “zwarte goud” opsporen in de bossen in de grond onder eikenbomen, worden dan ook regelmatig gestolen. Zo heb ik mij ten minste laten vertellen.
Ondanks de kou in Norcia, ’t ligt op 700 m hoogte in het Apenijnse gebergte, was het de afgelopen paar weekeinden tijdens de grote truffelbeurs goed druk bij de vele stands in de straten en op het grote plein.
Daar waar ook op de achtergrond het museum staat met daarin tijdelijk mijn werk. Onder de zegenende arm van de rond het jaar 480 geboren Benedictus. Toch knap dat ze, ondanks het gebrek aan een burgerlijke stand destijds, nog wisten waar dat was gebeurd. Want op die plek staat nu, achter hem, zijn eigen kerk. Met in de crypte de exacte geboorteplek. Tot volgende week.
TOOS
YouTube http://bit.ly/ij4Pag
TOOS&ART 