Tagarchief: schilderij

Eens een keer Kunst Cadeau? Waarom niet?


Eens in de week schrijf ik dit blog TOOS&ART op WordPress. En gemiddeld 5 à 6 keer per jaar nog mijn Nieuwsbrief. Die gaat via het platform Mailchimp naar een uitgebreid emailbestand als ik iets te melden heb over mijn eigen kunstactiviteiten en aanverwante artikelen.

Die komen natuurlijk ook wel naar voren in dit blog maar dan toch op een andere manier. Recent verstuurde ik zo mijn ‘Nieuwsbrief oktober/november 2022’. Die wil ik mijn trouwe lezers hier eigenlijk niet onthouden. Onder andere ook vanwege dat Kunst Cadeau uit de titel hierboven. Want waarom zou je in de komende winter- en feestmaanden niet eens lekker uitpakken met het cadeau geven van kunst?  Hoe dat zit? Dat staat dus in deze Nieuwsbrief!

NIEUWSBRIEF TOOS van HOLSTEIN

oktober/november 2022

The show goes on

in Theater De Wegwijzer met ‘baas’ Trudy Wams

In mijn vorige Nieuwsbrief meldde ik ’t al, de opening van mijn expositie ‘De Wereld als Schouwtoneel’ in Theater De Wegwijzer in het Zeeuwse Nieuw- en Sint Joosland. Die opening is geweest, de tentoonstelling loopt nog wel even door. In ieder geval tot eind april. Want dan is, voorlopig, de laatste voorstelling gepland van dit theaterseizoen. Kijk maar eens in het programma, er staan prachtige optredens geprogrammeerd. Vooraf en achteraf (en op afspraak) kun je dan ook nog genieten van mijn schilderijen. En na april? Dat lees je nog wel.

In deze aflevering van mijn wekelijkse blog TOOS&ART (abonneren is daar zo gebeurd) kun je het nodige lezen over  ‘De Wereld als Schouwtoneel’.

gedeelte van mijn aandeel in ‘NAZOMEREN’ bij Galerie Drentsche Aa

Iets sneller stopt in Galerie Drentsche Aa in Balloo de groepsexpositie ‘NAZOMEREN’ waar ook mijn kunst deel van uitmaakt. Toen mijn, ook nog eens verlengde, grote solo en zomertentoonstelling ‘De Verwondering’ daar afliep, wilde galerist Jan Wekema absoluut nog een aantal werken van mij houden. Logisch, ‘De Verwondering’ was ten slotte zeer succesvol geweest. Nou, waarom niet? Dus tot 27 november is er nog een mooie collectie van mijn schilderijen en keramiek te bezichtigen.

Over beide exposities staan onderaan meer gegevens.

Toch maar mooi bij de 25 meest gekozen kunstenaars van Nederland

 Niet bij de laatste 8 finalisten, zo oordeelde de hoge hoed van het kunstpanel bij de verkiezing van de Kunstenaar van het Jaar 2023. Wel bij de 20 meest gekozen kunstenaars van de 90 genomineerden, zo oordeelden de stemmers in de publieksronde. Dat van die 25 komt door de toevoeging van nog 5 zogenaamde wild cards.

Hierbij wil ik graag iedereen die een stem op mij uitbracht heel hartelijk danken. Want ’t zegt natuurlijk toch wel iets als je van al die duizenden en duizenden Nederlandse kunstenaars op deze sublieme manier wordt gewaardeerd. Dat geeft een warm gevoel.

Kunst Cadeau om ’t warm van te krijgen in de wintermaanden

hoekje in mijn atelier met keramiek, beeld, steendrukken en olieverf

Brandend gas levert warmte, alhoewel deze winter misschien wat minder. Maar van aansprekende kunst krijg je het zelf emotioneel gezien ook warm, net zoals degenen die je met kunst verwent in de komende feestdagentijd. Dus richt ik de komende twee eerste zondagen van de maand (6 november en 4 december, 13-17 uur) bij de Middelburgse Kunst & Cultuurroute m’n atelier in met , prijstechnisch gezien, kunst voor ieder wat wils. Keramiek, steendrukken, ‘The 70-Series’ met olieverfjes (20-20 cm) en mixed media op aludibond (25-25 cm), aquarellen, beelden en grotere tot grote schilderijen. Welkom in mijn warme 18e eeuwse atelier aan de Korendijk 56.

keramiek, dit jaar gemaakt in het Italiaanse Gubbio

 Toos van Holstein

‘for me art is travelling the mind’

‘De Wereld als Schouwtoneel’ solotentoonstelling van Toos van Holstein vanaf 25 september in Theater De Wegwijzer, Molenweg 25, 4339 AA Nieuw- en Sint Joosland

 groepsexpositie ‘NAZOMEREN’  met Toos van Holstein  tot 27 november

Galerie Drentsche Aa, Balloo 27, 9458 TA Balloo (Drenthe), open vr, za, zo 13-17 uur

tel. 0592 241214

www.galeriedrentscheaa.nl

website www.toosvanholstein.nl        

e-mail: toosvanholstein@xs4all.nl

wekelijks blog ‘TOOS&ART’ https://toosvanholstein.wordpress.com/

ook actief op Facebook, YouTube, LinkedIn, Instagram, Twitter, Pinterest, Pictify, Tumblr

Na een Deel I komt er heel vaak een Deel II


Bovenstaande foto stamt van een paar weken geleden uit het museum Musiom in Amersfoort. Daar hangt nu van mij onder andere dit schilderij dat door de trotse bezitter voor enige tijd aan het museum in bruikleen is gegeven. En trots mag hij zijn want dit werk siert dus ook de omslag van mijn eerste Grote Boek dat al weer wat jaartjes terug verscheen. Meer dan 200 pagina’s met foto’s van schilderijen van mij en begeleidende teksten.

Wat je niet kunt zien is wat op de rug van dat boek staat: Toos van Holstein I. Dat schept natuurlijk een verplichting naar de vele bezitters van dat boek. Maar ook voor mijzelf. Er moest dus ooit een deel II komen. Net zo groot en net zo dik. En dat ooit is dus nu. Levensgezel en ik zijn dan ook hard bezig om dit te bewerkstelligen. Want, zo is het voornemen, eind september moeten de stapels gedrukte exemplaren de drukkerij verlaten.

bezig aan deel II

Voordat ’t zover is, moeten heel veel ideeën een concrete vorm krijgen. Hoe krijgt de inleiding gestalte? Wie leveren er tekst aan? Welke schilderijen komen erin? Bij die schilderijen moeten korte verhaaltjes komen van mij, zowel in het Nederlands als het Engels. Wat wordt de volgorde van de schilderijen in het boek? Wie gaat het geheel vorm geven? Wanneer is onze deadline, wanneer die van de vormgever en wanneer die van de drukker? Allemaal existentiële vragen die bij mij zorgen voor een vol, druk hoofd en voor een lekker korte aflevering dit keer.

Hoe dan ook, deel II komt er aan! Met als officiële presentatiedatum zondag 6 oktober. Bij de opening van mijn speciale, grote expositie ‘The 70-Series and More’ in Galerie Peter Leen XL te Breukelen. Tot volgende week.

TOOS

Om Rembrandt heen willen in 2019? Gaat niet lukken!


Zelfportret van Rembrandt als de apostel Paulus, olieverf 1661, detail

Er omheen, er overheen, er onderdoor of er dwars doorheen? Dat gaat je dit jaar bij Rembrandt, ons nationale 17e eeuwse schildersicoon, echt niet lukken. Want in 1669, nu dus  350 jaar geleden, stierf hij. En dat zullen we weten ook. Typisch eigenlijk, dat je de sterfdag van iemand heel uitgebreid gaat vieren. Maar ja, ook een overleden Rembrandt speelt natuurlijk nog wel steeds in de Eredivisie van BN’ers .

In zijn geval heb je in Amsterdam op dit moment alleen al drie feestjes. ‘Rembrandt Privé’ in het Stadsarchief, ‘Rembrandt’s Social Network’ in het Rembrandthuis en ‘Alle Rembrandts’ in het Rijksmuseum. En dan moet ik ‘Rembrandt & de Gouden Eeuw’ in het Haagse Mauritshuis en ‘Rembrandt en Saskia: Liefde in de Gouden Eeuw’ In het Fries Museum van Leeuwarden natuurlijk ook niet vergeten. Is dat dan alles? Nee hoor. In de loop van 2019 volgen er op allerlei plekken in Nederland nog andere, indirect aan Rembrandt en direct aan de Gouden Eeuw gekoppelde tentoonstellingen. Ook in mijn eigen Middelburg. Gevalletje van overkill? Zou kunnen. Maar je kunstzinnig vervelen is dus beslist niet nodig.

een paar van de vele zelfportretten van Rembrandt op de expositie

Een paar weken geleden was ik al in het Rijksmuseum. Zelfs voordat die tentoonstelling met ‘Alle Rembrandts’  officieel opende. Dat dankzij mijn Rembrandtpas. Bezitters daarvan en ook Vrienden van het Rijksmuseum hadden namelijk een dag eerder al toegang bij een voorbezichtiging. Best wel leuk dus, zo’n Rembrandtpas. Maar daar schrijf ik binnenkort nog wel eens over. Want die pas heeft, vind ik, allerlei voordelen boven de bekende Museumkaart.

zoals je het dus niet te zien zult krijgen (persfoto)

Kwam ik even bedrogen uit bij mijn gedachte dat het waarschijnlijk niet al te druk zou zijn!

Die gedachte was heel duidelijk bij meer pashouders en museumvrienden opgekomen. Maar dat mocht mijn kunstpret niet drukken. Want die ‘Alle Rembrandts’ is een absolute must. Grandioos! Alles wat ze in het Rijksmuseum aan prenten, tekeningen en schilderijen van ons icoon bezitten, hebben ze uit de temperatuur gecontroleerde depots en ladekasten gehaald en van de muren gehaakt om ze bij elkaar te brengen. Nou ja, één schilderij dan niet. De Nachtwacht. Die mocht blijven waar hij was. Daar kan ik me ook wel iets bij voorstellen.

Maarten en Oopjen, olieverf 1634

Oopjen, detail

Jeremia treurend over de verwoesting van Jeruzalem, olieverf 1630 en Musicerend gezelschap 1626, vroeg werk van Rembrandt

Johannes Wtenbogaert, olieverf 1633, voorvechter van religieuze tolerantie die een grote rol speelde bij de Synode van Dordrecht, weer een ander verhaal

Gezicht op Amsterdam vanaf de Kadijk, ets ca, 1641

Daniël in de leeuwenkuil, tekening ca. 1650

Drie vrouwen en een kind bij een huisdeur, tekening ca 1645

Maar de overige 22 schilderijen, 60 tekeningen en honderden etsen zijn te vinden in de vleugel voor tijdelijke exposities. Thematisch onderverdeeld. Zoals bijvoorbeeld Rembrandts vele selfies En dan natuurlijk heel wat beter en mooier dan bij al dat moderne gedoe voor de social media met selfiestick en  tandpastalachjes. Ook ‘Landschappen’, ‘Wandelen in en rond Amsterdam’, ‘Verhalen uit de Bijbel’, ‘Intimiteit’ en nog zo wat. Daardoor hangt klein en groot helemaal door elkaar. Van kleine etsjes waar je eigenlijk met je neus bovenop moet staan tot grote schilderijen waar je afstand van moet kunnen nemen. En dat veroorzaakt dan naar mijn mening gelijk een groot logistiek probleem bij deze megahappening. Ik vroeg me gelijk af hoe dat zal gaan als ’t echt druk wordt.

Heel veel bezoekers lopen namelijk rond met zo’n audio-ding aan hun oor. Die audiotoer kun je trouwens ook nog met een app van te voren gratis downloaden op je mobiel. Bij een lang verhaal schuifelen ze al luisterend steeds dichter op het kunstwerk. Moet je je even voorstellen dat er dan, zoals ik meemaakte, een paar bezoekers met hun neuzen op nog net gepaste sociale afstand van elkaar zowat staan te ruiken aan een heel klein etsje.

Voor hun niks mee mis natuurlijk. Maar voor al die anderen? Stel dat die ook allemaal de gratis app aan hun oor hebben en ook willen ruiken? Ik ben benieuwd hoeveel ongepaste sociale irritatie dat gaat oproepen.

Het monnikje in het korenveld, ets ca. 1646, best wel actueel gezien de recente bijeenkomst van de kerkprelaten in het Vaticaan

Jupiter en Antiope, ets 1659

De kruisafname ets 1633, detail

Presentatie van Jezus in de tempel, ets ca. 1640

Stilleven met pauwen, olieverf ca 1639

Isaak en Rebekka, bekend als ‘Het Joodse bruidje, olieverf 1665-69, detail, één van mijn lievelingsschilderij van Rembrandt

Maar hoe dan ook, gewoon gaan! ’t Duurt weer een hele poos voordat Rembrandt opnieuw een mooi aantal jaren dood is. Wel van te voren online kaartjes regelen met een tijdslot. Anders loop je bij de kassa misschien wel aan tegen ‘voor vandaag uitverkocht’. Voor mij gold dat gelukkig niet die dag vanwege mijn Rembrandtpas. Tot volgende week.

TOOS

Het Kasteel van Rhoon en ’t Gevaarlijke Kunstvirus


het Kasteel van Rhoon

Toen ik jaren geleden voor het eerst in de Verenigde Staten rond toerde, verbaasde ’t me ten zeerste dat bij nat weer ineens overal bij de ingang van warenhuizen en winkels van die borden te voorschijn kwamen met de tekst ‘Caution, wet floor‘. Voorzichtig, natte vloer.   Dat kon je toch gewoon zelf wel zien! Maar ja, stel nou eens dat erbij afwezigheid van zo’n bord iemand zomaar zou uitglijden en zich bezeren. Dan zou je als eigenaar best een proces aan je broek of rok kunnen krijgen wegens nalatigheid. ‘Typisch Amerikaans’ dacht ik toen. Tot ik nu in Nederland ook steeds meer van die stomme waarschuwingsborden zie verschijnen. Zou ’t dan toch waar zijn? Dat alles wat in Amerika gebeurt uiteindelijk ook overwaait naar Europa? Nu maar hopen dat dit niet geldt voor het verschijnsel ‘Trump’.

Wat dit met kunst heeft te maken? Dat is simpel. Want waarom zie je nou nergens bij musea en galerieën bordjes met ‘Beware of the art virus‘. Pas op voor het kunstvirus. Want dat kunstvirus is pas écht gevaarlijk! Raak je er in zo’n kunstzinnige omgeving eenmaal door besmet, dan blijf je daar je hele leven lang last van houden. Met alle bijbehorende diep ingrijpende gevolgen. Kijk, ik ben er gewoon mee geboren, ik weet niet anders. Maar levensgezel heeft die besmetting pas ruim na zijn 30ste opgelopen en is er dus nooit meer van af gekomen. Geen medicijn of therapie helpt. Hoe zich dat dan uit? Dat laat ik hier maar achterwege, dat zijn weer heel veel andere verhalen. Reken er in ieder geval maar op dat ’t je leven heel sterk gaat bepalen.

Voor dit verhaal is nu alleen van belang dat het kunstvirus ook besmettelijke eigenschappen heeft. Het kan makkelijk op anderen, die daar bevattelijk voor zijn, worden overgedragen. En daarmee komt dan dat Kasteel van Rhoon uit de titel, liggend in de plaats Rhoon bij Rotterdam, ineens in beeld.

met mijn auto bij het kasteel om schilderijen te brengen

Ooit heeft namelijk levensgezel in zijn enthousiasme een collega en tevens vriend besmet met het kunstvirus. Die op zijn beurt stak zijn vrouw er weer mee aan. Martin en Wilma, zoals ze heten, begonnen ook kunst te verzamelen. En niet alleen dat. Ze startten een aantal jaren geleden zelfs een eigen kunstinitiatief in hun woonplaats Ridderkerk. Imspa Productions (www.imspa.com). Als spin off werd daaruit ook nog een stichting geboren. De Stichting Grenze(N)Loze Kunst. Met weer als gevolg daarvan veel buitenlandse contacten, vooral in Italië. Want Martin kan zich daar, als halve Italiaan, taalkundig heel goed redden. Daardoor heb ik als eens in het Castello in Norcia (Umbrië) geëxposeerd en zijn een paar van mijn schilderijen door half Italië op rondreis geweest.

Nu hebben Martin en Wilma hun voorlopige magnum opus tot stand gebracht. De Triangle of Life. Een kunstevenement dat deze weken plaatsvindt in zowel Ridderkerk als de wijde omgeving ervan. Op allerlei locaties met kunstenaars uit allerlei landen. Een van die locaties is dus dat Kasteel van Rhoon. Een prachtig oud landhuis waar je én heel lekker kunt eten én ook van kunst kunt genieten. Op de gigantisch grote zolders die helemaal als galerie zijn ingericht. Daar hangt van mij de komende weken een groot drieluik van 2 bij 3 meter en het schilderij ‘She’ dat de voorkant van de uitnodigingskaart voor de expositie siert.

uitnodigingskaart

Afgelopen zondag 6 mei was de vernissage van die expositie die nog loopt tot 27 mei. Meer informatie hierover is te vinden op mijn website www.toosvanholstein.nl. Het gemeentehuis van Ridderkerk is overigens ook een van de locaties voor ‘Triangle of life‘ en ook daar hangt werk van mij.

de opening in Rhoon

met Martin en Wilma voor mijn grote 3-luik ‘Specchio’

Zo zie je maar waar besmetting met het kunstvirus toe kan leiden. Trouwens, wat mij betreft mag ’t vrijelijk rondwaren en steeds meer mensen besmetten. Dat is ten slotte alleen maar goed voor de kunst en de kunstenaars. Tot volgende week.

TOOS

Homerus, Homer, Homère


TOOS-doodle, gemaakt op mijn iPad

Je ziet, ik ben met mijn hoofd weer helemaal boven de internetradarhorizon gekomen. Nog maar net trouwens. Vandaar hier de laatste aflevering in de korte, van te voren klaar gezette reeks van mijn helden en heldinnen.

Een waardige afsluiting met Homerus. Of Homer zoals hij in het Engels heet. Of Homère op z’n Frans. De Griekse gigant die in de loop der eeuwen kunstenaars en toneelschrijvers is blijven inspireren. Ook mij heeft hij het nodige gebracht. Heb ik met steendrukken niet mijn aandeel geleverd aan nieuwe Franstalige uitgaven van de Ilias en Odyssee?

Toos van Holstein, steendruk bij de Ilias

Homerus met zijn Ilias en Odyssee is in onze Westerse wereld niet meer weg te denken. De strijd om Troje, Achilles, de schone Helena, Odysseus, hij heeft vele helden geschapen die in feite  onverbrekelijke schakels vormen tussen de oude Griekse beschaving en de onze.

Homerus mocht dus absoluut niet ontbreken in deze korte reeks.

Toos van Holstein, Homerus, olieverf 180-80 cm

Tot volgende week.

TOOS

William Shakespeare


TOOS-doodle, gemaakt op mijn iPad

Zoals ik vorige week al aankondigde ben ik even met m’n koppie onder de internetradarhorizon verdwenen. Vandaar geen echt actuele afleveringen enkele weken lang maar een serietje over mijn heldinnen en helden. Karakters die tot mij kwamen via literatuur van een paar duizend jaar geleden tot nu en die ik verwerkt heb in schilderijen. Vandaag William Shakespeare.

 Shakespeare is natuurlijk zo’n grote literaire held omdat hij in zijn toneelstukken nog zoveel andere helden heeft gecreëerd. Tragisch, heldhaftig, verdorven, ’t doet er niet toe, hij heeft het hele menselijke scala aan karakters op papier en op het toneel tot leven gebracht.  Ook karakters zoals Romeo en Julia die juist dankzij de liefde onvermijdelijk hun noodlot tegemoet gaan.

Geef mij mijn Romeo; en als hij sterft

deel hem dan op in duizend sterretjes

die het uitspansel doen schitteren,

dat heel de aard’ verliefd wordt op de nacht,

en geen nog eren zal verkwister zon.

(uit “De Tragedie van Romeo en Julia”)

Toos van Holstein, Destination, olieverf 160-120 cm

Tot volgende week.

TOOS

Inspiratie III


Ik heb even een pauzestop ingelast van een paar weken, waarbij internet achter de horizon is verdwenen. Maar van te voren heb ik wel een enkele korte afleveringen neergezet. Met schilderijen van mij waarvoor ik inspiratie opdeed uit de wereldliteratuur. Literatuur van en voor alle tijden.

Mag dan de klassieker ‘Alice in Wonderland’ van Lewis Carroll ontbreken? Nee, natuurlijk niet. Want als ik het kleine, nieuwsgierige meisje in mij niet blijf koesteren, zal dat ongetwijfeld ten koste gaan van inspiratie.

Alice, olieverf, 150 cm-120 cm

 

Alice

En zo was het dus ook. Ze was nu maar vijfentwintig centimeter hoog en haar gezicht vrolijkte op bij de gedachte dat ze nu de juiste lengte had om door dat deurtje te gaan naar die prachtige tuin…

(uit Alice in Wonderland, Lewis Carroll)

Tot volgende week.

TOOS

Poëzie II: in navolging van “Following”


Toos van Holstein, Following, olieverfschilderij 110-150 cm
Toos van Holstein, Following, olieverfschilderij 110-150 cm

Vorige week een gedicht van Vlaming Rob Van de Zande bij mijn brons “Pellegrinos”, nu een bij mijn olieverf “Following”. Een schilderij dat nu hangt bij een expositie van mij in het Duitse Viersen. Niet ver over de grens bij Venlo.

Dat Rob voor de tweede maal een gedicht maakte bij een werk van mij kan heel bijzonder genoemd worden. Daarin ben ik namelijk tot nu toe de enige kunstenaar die deze eer te beurt valt. Controleer ’t maar op zijn website http://robvandezande.blogspot.nl/.

Rob Van de Zande
Rob Van de Zande

Met de link http://robvandezande.blogspot.nl/2016/09/schilderij-van-toos-van-holstein-met.html ben je er gelijk. Bij dat gedicht. Maar ik heb het hieronder ook nog overgenomen.

Schilderij van Toos van Holstein met gedicht. (opgedragen aan Marjorie)

Versmeten gelijkt eeniedere tijd,

Als de minneklaroen jou niet luidt

En haar keel diep van koper slijt

Tot een nauw en rouwend geluid

Smoort alles met ’n stotend hart,

Alleen droppels van een ijzren slag

Komen uit verre heemlen gehard

En deuken wat aan ’t schone lag;

Zo is dat aan ieder ter hand gesteld,

En zo gaat alles rond mij ten buit

Aan ’n stilte bottend uit elk levensveld,

Als de minneklaroen jou niet luidt.

 

Tot volgende week als ik vermoedelijk weer boven de internetradarhorizon verschijn.

TOOS

2 Rembrandt’s, de Late en de Vereniging


Rembrandt 1 Fokke en Sukke

Fokke en Sukke hadden ’t blijkbaar nog niet helemaal door. Je moet niet op die Late Rembrandt wachten, je moet er zelf heen. Naar het Rijksmuseum, naar de pas eind vorig jaar geopende gerestaureerde  Philipsvleugel. Met natuurlijk Philips LED-verlichting. Want Rijksmuseum en Philips gaan wel met hun tijd mee. Eigenlijk wel curieus nu de Lichtdivisie van Philips te koop staat. En dat terwijl Timmer, de legendarische president-commissaris in de jaren 90, die lichtdivisie core business vond en eigenlijk Medical Systems wilde afstoten. En laat Van Houten, de huidige CEO, want zo heet zo iemand tegenwoordig, nou precies het omgekeerde vinden! Toch iets van waan van de dag in CEO-world? Maar goed, die Late Rembrandt dus. Daar moest ik voor m’n goeie fatsoen natuurlijk wel heen. De maandagmorgen, dat leek me daarbij wel wat gezien alle verontrustende verhalen over de vreselijk grote drukte.

een "rustige" maandagmorgen bij de Late Rembrandt
een “rustige” maandagmorgen bij de Late Rembrandt

Nou, volgens mij maakt ’t totaal niet uit wanneer je gaat, ’t is en blijft heel druk. Wel met golfbewegingen. Want als er weer een nieuw tijdsblok is toegelaten, wordt ’t duidelijk vloed. Heel verstandig schijnt het toch te zijn om  het weekeinde te mijden. Dan voorkom je rijen, dringen, ellebogen, liefhebbers die maan spelen bij het verduisteren van zonnige schilderijen en meer van dat soort menselijke verschijnselen. Zelf had ik het voordeel van gewoon door te mogen lopen. Want sinds kort ben ik in het bezit van een pas van de Vereniging Rembrandt. Een magische kaart. Geen tijdsblok, geen bijbetaling zoals bij de Museumjaarkaart, gewoon ermee zwaaien en het Sesam-Open-U effect treedt op in combinatie met wijkende suppoosten. Maar over die magische pas straks meer. Nu die tentoonstelling zelf.

Rembrandt 6 vereniging-rembrandt-logokopie

Ik ben een groot bewonderaar van Rembrandt. In mijn bibliotheek in Middelburg staan aardig wat boeken over hem. Op plaatjes heb ik dus eigenlijk al zijn werk wel gezien. Maar nu hangen er een aantal schilderijen en etsen die van over de hele wereld zijn gekomen en die ik dus voor het eerst in het echt kon bekijken. Een absolute smulpartij! Al dat werk van ongeveer zijn laatste 15 levensjaren bij elkaar bewijst maar weer eens hoe gedurfd hij toen schilderde. Juist tegen de kunsttrend van die tijd in.

Je aandacht wordt meestal eerst naar de gezichten getrokken. Dat is natuurlijk ook de bedoeling. Maar daarna ga je die vooral abstracte achtergronden zien. Met soms een lichte aanduiding van de achter de personen liggende ruimte. En de rest van de figuur? Pure verfsuggestie. Klodders, stippen en strepen die kleding vormen. Handen waarvan je weet dat ’t handen zijn. Maar als je goed kijkt? In dat opzicht is het uit Engeland overgekomen “Zelfportret met twee cirkels”, een  schilderij dat ik nog nooit in levende lijve had gezien, wel heel extreem.

Zelfportret met twee cirkels
Zelfportret met twee cirkels

Kunstexperts hebben de afgelopen eeuwen uitgebreid gediscussieerd over vragen als “is het nou af of niet” en “wat betekenen die twee cirkels”. Maar ik vind fascinerend wat Rembrandt zich hier permitteert met die handen met daarin het schilderspalet en kwasten.

Of neem dat overbekende portret van Jan Six. Die mantel met daarop de pure verfstreken die de tressen suggereren. Of de kraag van die mantel. Alles in één keer raak!

Portret van Jan Six
Portret van Jan Six

Dat is echt de hand van de oude meester die uit ruime ervaring genadeloos goed weet wat hij doet. Of neem ook daarbij weer de handen met de handschoenen. Vooral heel veel suggestie. Rembrandt wist drommels goed dat wij als kijker dat plaatje zelf wel verder gaan invullen bij het aanschouwen .Je moest maar durven in die tijd toen gepolijst werk in de Vlaamse Barok stijl à la Rubens veel meer in zwang was. Maar vergeet niet dat die Late Rembrandt nog steeds heel veel liefhebbers had voor zijn werk. Van het binnen- tot het verre buitenland. Op een 17-de eeuws Facebook zou hij beslist nog ontzettend veel vrienden hebben gehad met heel veel “likes” bij zijn schilderijen en etsen.

nog een "handige" toegift
nog een “handige” toegift

Ik zou nog veel meer willen laten zien, ook van de etsen en tekeningen,maar dan wordt dit stukje een heel lang stuk. Gewoon zelf gaan, dat is echt het allerbeste. Dit is een absolute, niet te missen topper. Met mijn Vereniging Rembrandt pas zou ik morgen zo weer heen kunnen. Zonder toeslag, zonder tijdzone. Hierboven beloofde ik daar nog meer over te vertellen. Maar die gratis publiciteit voor de Vereniging Rembrandt moet nog even wachten tot een volgende keer. Ook weer die lengte! Tot volgende week.

TOOS

40 Schilderijen en veel design


foto1

De schoonmoeder van een schoondochter heeft een schilderij. Een schilderij van mij. Schoondochter ziet dat schilderij regelmatig en is er gek op. Schoondochter werkt bij een zeer gerenommeerd design en interieur bedrijf. Bij dat bedrijf nodigen ze af en toe kunstenaars uit voor een expositie.  Te midden van hun designmeubelen en designverlichting. Dus wat stelde schoondochter een keer voor aan de directie? Zullen we Toos van Holstein eens vragen of ze hier wil exposeren? Toen ze op mijn website hadden gekeken, zagen ze dat helemaal zitten. Zo gezegd, zo gedaan. Mailtjes en telefoontjes met als gevolg dat ik ging kijken bij dat bedrijf: Veldhoven Interieurs in Bilthoven. Net even ten oosten van Utrecht en vlak bij Zeist. In een mooi gebied dat, zo merkte ik, nog onverwacht bosrijk is.

een van de mooie expositiehoeken
een van de mooie expositiehoeken

samen met bewonderaars bij mijn "Alice"
samen met bewonderaars bij mijn “Alice”

foto 3Toen ik de expositiemogelijkheden zag, wist ik ’t wel! Dit was een mooie gelegenheid om een grote overzichtstentoonstelling  te maken. Want waar kun je met gemak zo’n veertigtal werken hangen? Die ruimtes daarvoor zijn niet overmatig talrijk. En als zo’n showroom zich er ook nog toe leent om zowel olieverven, mixed-media werken als aquarellen te combineren met prachtige meubel en lichtontwerpen? Dan zou ik natuurlijk wel gek zijn als ik van al de verschillende kunstdisciplines die ik beheers niet een en ander laat zien.

foto 5

het ritueel van de rode stip bij een verkocht werk
het ritueel van de rode stip bij een verkocht werk

Dus was er afgelopen zaterdagmiddag een, zoals dat tegenwoordig in goed Nederlands heet, “Meet and Greet” in Bilthoven. Een aangeklede borrel voor de klanten van eigenaar Janine Veldhoven die graag kennis wilden maken met die kunstenaar Toos van Holstein. Nou, dan heb ik ’t natuurlijk helemaal naar mijn zin. Voorlopig duurt deze overzichtsexpositie van mij nog wel even. Tot eind december namelijk. Bij Veldhoven Interieurs, Vinkenlaan 31, 3722 AH Bilthoven. En je kunt er elke dag terecht, behalve op zondag.

En of het nou precies 40 werken zijn die er hangen? ’t Zouden er ook best nog wat meer kunnen zijn.

 

Vaak doe ik in dit blog verslag van gebeurtenissen die net achter de rug zijn. Zoals nu dus. Maar vooraf doe ik daar altijd, als het exposities van mij betreft, al kond van in mijn Nieuwsbrief. Misschien toch handig daar op te wijzen voor lezers van dit blog die dat niet weten. Op die Nieuwsbrief, die gemiddeld zo”n zeven keer per jaar verschijnt, kun je heel makkelijk een abonnement nemen. Ga maar naar mijn website http://www.toosvanholstein.nl en klik op “abonneer” bij het icoontje Nieuwsbrief op de Nederlandse openingspagina. De rest spreekt voor zich. Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

http://www.toos.biz/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Facebook http://www.facebook.com/TOOSvanholstein

Een saxy K en C route


Alweer 12 jaar oud, die Middelburgse Kunst en Cultuurroute. En sinds 2002 ben ik daarvan een trouw deelnemer. Dat betekent ook dat er al heel wat muzikanten in mijn atelier zijn opgetreden. Want elk jaar in april staat de route in het teken van het thema “van Klassiek tot Populair”. Hoe ze ’t doet weet ik niet, maar organisatrice Bea Zwadlo weet dan altijd weer muziekensembles van hoog niveau met vaak jonge musici naar Middelburg te halen.

Omdat mijn atelier zich qua grootte en akoestiek goed leent voor die muziekoptredens viel ik ook dit jaar weer in de prijzen. Soms houdt een band overigens niet helemaal goed rekening met de omstandigheden. Zo was er eens een groep die dacht in mijn atelier hun totale versterkersaccessoir te moeten opbouwen. Toen de helft stond, kregen ze toch wel door dat dit een tikje overdreven was. Zeker als je ook weer snel moet afbreken omdat er op een andere routelocatie nog een optreden wacht, vraagt dat om logistieke problemen. Maar al doende leert men, heet ’t dan!

 

Allerlei soorten muziek heb ik zo in de afgelopen jaren meegemaakt. Klezmer, klassiek, Zuid-Amerikaans, jazz, swing, solo, gitaarduo. Afgelopen zondag was het dus weer zo ver. Eerst het Göksel Yilmaz Ensemble met vaak al eeuwenoude muziek in het Turks, Arabisch en Koerdisch. Met natuurlijk de liefde als hoofdonderwerp. Prachtig klonk dat. Daarna nog het Berlage Saxophone Quartet. Een stel jonge muzikanten die klassieke muziek de pan uit lieten swingen. Daarbij komt dat de saxophoon mijn lievelingsinstrument is. Dus ik kon mijn hart ophalen. Een saxophoon kwartet nog wel!

Daarom ook had ik een schilderij van mij opgehangen met daarop een saxophoonspeler. ’t Was prachtig om te zien hoe zijn houding op het schilderij regelmatig samenviel met de houding van de heel expressieve speelster die er voor stond.

Wat mij betreft volgend jaar weer zoiets. Maar eerst maar “tot volgende week”.

TOOS

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

BUITEN(gewone) KUNST


Vorig jaar rond deze tijd was ik heftig in de weer met de voorbereidingen voor mijn grote expositie “TOOS” in dat eeuwenoude fort Rammekens bij Ritthem/Vlissingen. Wat dat voor gevolgen zou hebben, kon ik toen natuurlijk niet inschatten. Ik was alleen maar heel erg hard bezig met kunst die bestand moest zijn tegen de kou, het zout en het vocht in dat fort. Want mijn olieverfschilderijen daar? Dat kon je door die omstandigheden mooi vergeten. Die hadden na een half jaar naar de stort gekund.

Dat zou anders moeten zijn met werk op het plaatmateriaal alu-dibond. En dat klopt, zie de foto’s maar! Diverse terrassen en tuinen zijn tegenwoordig opgesierd met kunst van mij op dat dibond. En daar is alweer één winter overheen gegaan. Kijk, dat had ik vorig jaar maart toch niet kunnen bedenken. Zo heeft die uitdaging in het fort, want neem maar van me aan dat ’t dat was, geleid tot nieuwe mogelijkheden en wegen.

 

Bij die wegen zit zeker die naar Heinkenszand op Zuid-Beveland. Heinkenszand? Ja, om precies te zijn de Schouwersweg 7 bij het zakencomplex BinnenUit, gericht op het luxe woningsegment. Wat doe ik daar nou weer? Wel, daar zit, nu precies 15 jaar, een uniek bedrijf voor Zeeland. Palladio! Eigenaar Corné Tempelaars voorzag al dat tuinen en terrassen steeds belangrijker zouden worden in onze levensstijl. Dus specialiseerde hij zich in het exclusieve segment voor buitenmeubelen en verlichting.

Toen Corné mijn buitenkunst had gezien wist hij “dat moet onderdeel worden van mijn feestje bij het 15-jarig jubileum”. Want dat viert hij, 15 dagen lang, verspreid over de periode van de start van de lente op woensdag 21 maart tot en met 2de Paasdag 9 april. Meer daarover is te lezen op www.binnenuit.nl .

 Zelf ben ik er heel tevreden mee zoals mijn TOOS-kunst daar in de grote ruimten van Palladio uitkomt. In de volgende aflevering, als de lente inderdaad echt begonnen is, meer daarover. Tot volgende week.

TOOS.

www.toos.biz

www.toosvanholstein.nl

YouTube  http://bit.ly/ij4Pag

De Workum Connectie


 

 

 

 

 

 

 

Workum? Is dat niet één van die bekende Friese Elf Steden? Inderdaad! Zij ’t dat de kans van een passage bij de Tocht der Tochten op schaatsgebied dit jaar toch niet meer als bijster groot kan worden ingeschat.

Maar wat heb ik met Workum te maken? Tot voor kort nog niet zoveel, alhoewel je er op kunstgebied sinds 1986 het bekende Jopie Huisman Museum hebt. Per jaar trekt dat meer dan 50.000 bezoekers die er de werken van die bekende Friese schilder komen bekijken. En daar kom ik om de hoek kijken. Want tot voor enige tijd was dit museum gevestigd in een prachtig en groot 17de eeuws monumentenpand. Nu is het verhuisd naar een rij panden er recht tegenover en stond dat zogenaamde Sleeswijckhuys tot voor kort te wachten op een nieuwe gebruiker.

 Sophie Elzinga, van oorsprong Brabantse, zag hierin een prachtige kans om, na een aantal jaren acclimatiseren op het Friese land, een droom waar te maken. Galerie Kesk-Art (www.kesk-art.com) ! Maar hoe kent Sophie mij dan weer? Nou, mij persoonlijk kende ze niet, wel echter mijn werk. Ooit had familie van haar een werk van mij gekocht in een galerie in Knokke. Daar kwam toen nog eens een tweede “Toos” bij, Sophie zag ook af en toe mijn schilderijen bij galerie Lambèr in Valkenswaard en liefhebberde en handelde zelf in antiek en kunstwerken uit 19de en 20ste eeuw. Voor haar was het absoluut duidelijk toen de plannen voor die eigen galerie in Workum vorm begonnen te krijgen. “Ik wil Toos er heel graag bij hebben, bij de opening van mijn nieuwe galerie”. Nadat ik had kennis gemaakt met Sophie en haar man Klaas en het Sleeswijckhuys had gezien, kon ik niet anders dan ’t met haar eens zijn.

 Dus nu gaat er deze week een aantal schilderijen van mij richting Workum waar ik een hele zaal ter beschikking heb in dat oude Jopie Huisman Museum. Op zondag 4 maart vindt de officiële opening voor genodigden plaats door Hans Wiegel. Wordt natuurlijk vervolgd!

Tot volgende week,

TOOS.

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

De stilte van het atelier


Het verkeerde stereotyp van de kunstenaar is dat ie óf in het atelier óf in de kroeg zit. Nou, dat laatste ligt hoe dan ook al hééél ver achter me. En dat eerste? Dat gebeurt af en toe zelfs te weinig. Want de afleveringen in dit blog, samen met die van het voorgaande “TOOS in Fort Rammekens”, tonen wel aan dat er buiten mijn atelier ook erg veel gedaan moet worden.

Dus als ik een aantal dagen achter elkaar echt ongestoord in mijn atelier kan werken, is dat gewoon heerlijk! Geen andere prikkels dan die van mijn fantasie, de olieverfgeur, witte en pas halfaffe doeken,  te bewerken dibonds of een klomp was waaruit een nieuw beeld moet groeien. Gewoon de stilte van mijn atelier, in alle rust in mijn eigen wereld. Alles verloopt dan bijna als vanzelf zonder besef van tijd. Tegenwoordig heet ’t dan dat je in een flow zit. Ach, dat zal wel, maar ik houd ’t er maar gewoon opdat ik dan lekker in “die eigen wereld” zit.

 De afgelopen tijd had ik daarvoor mooi de gelegenheid en kon ik ook gelijk aan de gang met twee nog maagdelijk witte doeken (zie de foto’s). Want in Zeeuws-Vlaanderen wil een stel kunstliefhebbers graag een grote “Toos” aan hun collectie toevoegen. Nou, daar heb ik dus niks op tegen! Maar zoiets is wel altijd extra spannend omdat in mijn achterhoofd natuurlijk de gedachte aan de opdrachtgevers zit en de ruimte waar het schilderij moet komen te hangen. Zo’n opdracht maak ik overigens altijd vrijblijvend want ik zou niet graag willen dat iemand verplicht is iets te kopen dat niet helemaal naar de zin is. Maar gelukkig is dat laatste een zeer zeldzaam verschijnsel gebleken bij al die opdrachten die ik in de loop van vele jaren heb uitgevoerd.

  Overigens zal het nog wel een aantal maanden duren voor die schilderijen af zijn. Want mijn schilderstechniek met olieverflaag over olieverflaag vraagt nu eenmaal heel veel tijd. Even in een dag een werk maken? Ik moet er niet aan denken! Na die dag begint het werk voor mij eigenlijk pas. Aan de slag dus en tot volgende week,

TOOS

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz