Hierbij mijn Nieuwjaarswens voor 2020, ontstaan uit de hybride samenwerking tussen het aanrakingsscherm van mijn iPad en de software van de pc.
Ik wens je een 2020 toe waarin een ieder een open blik naar buiten houdt bij een gevoel van gezamenlijkheid. Een jaar ook waarin de ander zich welkom kan voelen. En natuurlijk een jaar van kleur en creativiteit. Met andere woorden, een mooi en menselijk 2020.
TOOS
PS Als je er nieuwsgierig naar bent hoe zo’n kunstwerkje op de iPad ontstaat, moet je maar eens kijken naar dit filmpje van mij op m’n YouTube-kanaal https://youtu.be/y7UC5NtBMz0
Beslist knap als iemand een verband weet te leggen tussen de Biennale Internazionale Dell’Arte Contemporanea 2003 in Florence (lees mijn blog van vorige week), de eerste lichting iPad uit 2010 en het Van Gogh Museum dit jaar. Maar voor mij is dat een fluitje van een cent. Lees maar.
In november 2010 logeerde ik een aantal dagen in Phoenix (Arizona) bij Jeff Rose, eigenaar van de nu niet meer bestaande Creekside Gallery. Ik heb regelmatig bij hem geëxposeerd, maar dat is een ander verhaal. Nu gaat ’t om een toen net uitgebracht apparaat. “Toos, dat moet je zien, echt iets voor jou”. Dus in zijn ruim bemeten auto, ’t is natuurlijk wel Amerika, op naar zo’n ongelooflijk grote Amerikaanse elektronicazaak. En wat lag daar? De iPad versie 1, in Nederland nog niet eens te koop. Ik was gelijk verkocht. Pure magie! Tekenen en schilderen met je vinger op een scherm!Logisch dat ik in Nederland landde met zo’n iPad in mijn bagage. Daarna heb ik er heel wat TOOS-doodles mee gemaakt en gepubliceerd. Kijk maar naar de filmpjes https://youtu.be/6p-vqugh4L8 en https://youtu.be/y7UC5NtBMz0 op mijn YouTube-kanaal.
Die techniek was echt heel nieuw, ik kende nog geen kunstenaars die dat ook deden. Tot ik ergens in 2011 las dat ook de wereldberoemde Engelse kunstenaar David Hockney zich ermee bezig hield. Bevond ik me als Zeeuws kunstenaartje toch maar even in goed gezelschap! Want ik bewonder Hockney al heel lang. Vanwege zijn durf om figuratief te schilderen toen dat volstrekt not done was, vanwege zijn openlijk beleefde homoseksualiteit, toen ook not done in het Britse koninkrijk , en vanwege zijn originele wetenschappelijk kijk op het perspectief. In 2003 had ik hem zelfs nog een handtekening weten te ontfutselen. In Florence.
de handtekening van Hockney
Nu komt die Biennale uit de inleiding, waaraan ik zelf deelnam, om de hoek kijken. Hockney zou er, zo wist ik, komen voor een lezing en om de Award “Lorenzo il Magnifico”for Lifetime Achievement in ontvangst te nemen.
Hockney in Florence 2003China Diary
Dus had ik zijn ‘China Diary’ van mijn boekenplank geplukt en meegenomen. Een boek over zijn reis door China. Daar moest natuurlijk zijn signatuur in komen. Dat bleek geen enkel probleem, hij was de vriendelijkheid zelve.
En nu is er dan de tentoonstelling ‘Hockney- Van Gogh: The Joy of Nature’ in het Van Gogh Museum. Logisch dus dat ik ben gaan kijken wat Hockney allemaal had bekokstoofd sinds hij zich een aantal jaren geleden in een kunstzinnige draai op het Engelse landschap had gestort. Zowel met echt schilderen als met die schermpjes van iPhone of iPad. Zelf doe ik dat vingerverven zonder vieze vingers te krijgen nog maar af en toe omdat ik daarbij toch de echte verf mis. Ook blijven zulke afbeeldingen voor mijn gevoel te ‘plat’. Ik mis de diepte en reflectie van de verfhuid die ontstaat bij het laag op laag schilderen. Dat viel me nu ook weer op bij de tot wel heel grote proporties opgeblazen iPad-schilderijen van Hockney. Er zit dan vast nog wel een heel technisch team achter om zo’n sterk vergroot kunstwerk pixelvrij te houden, maar er ontbreekt voor mijn gevoel toch iets. ’t Blijft een tikkie doods ondanks alle frisse kleurenpracht.
iPad schilderijen van Hockney
Dan zie ik toch liever zijn ‘echte’ schilderijen waarbij hij, geïnspireerd door Vincent, vaak met strepen en stippen werkt. En dan gelijk ook maar weer in het groot. Dat overdondert absoluut. Veelluiken die een hele muur beslaan, kleuren die er af spatten, ontzettend veel schetsen van hetzelfde formaat naast en boven elkaar. Je ogen komen staafjes en kegeltjes te kort. De paar schilderijen die er van Van Gogh hangen, worden helemaal weggedrukt door het Hockney-geweld. En dat is jammer. Want toen ik dat geweld even weg filterde uit mijn ooghoeken en inzoomde op die veel kleinere werken van Vincent vond ik die toch meer echt zinderen.
Stel nou eens dat Van Gogh nu zou leven en zijn landschappen kon creëren met dezelfde middelen die Hockney vandaag de dag ter beschikking heeft. Hoe zou dan deze expositie eruit hebben gezien? Vast nog veel imposanter en interessanter dan nu al het geval is. En wie van de twee zou dan de duurste nog levende kunstenaar zijn? Nu is dat in ieder geval Hockney met een record van 79 miljoen euro voor onderstaand schilderij.
Hoeveel zou eigenlijk die handtekening van hem in mijn ‘China Diary’ waard zijn? Tot volgende week.
Een nieuw jaar met een per definitie onbekende toekomst. Een nog lege ruimte die we met z’n allen moeten gaan vullen. Met idealen, met voornemens, met gedachten, met vrienden, met gezamenlijkheid. Waarbij dat laatste onontbeerlijk is om een samenleving als de onze op een goeie manier draaiende te houden. Een nog lege ruimte met daarbij een poort om te gaan ontdekken wat er aan de andere kant op ons wacht. Vrede, onvrede, blijdschap, verdriet, vriendschap, liefde? Zoals gezegd, de toekomst is per definitie onbekend.
Maar één ding is wel zeker. Namelijk dat ik, samen met levensgezel, ieder een mooi en vanzelfsprekend kunstig 2019 toewens met veel inspiratie, gezondheid, vriendschap en liefde.
TOOS
PS De TOOS-doodle die hierbij als illustratie dient, heb ik gemaakt op mijn iPad. Hoe dat werkt? Op mijn YouTube kanaal staat een filmpje hierover. Kijk maar eens bij https://youtu.be/6p-vqugh4L8 of klik gelijk op onderstaand video.
bezig met nummeren en signeren van mijn Nieuwjaarssteendruk
’t Is een tijd van tradities, zo rond Oud en Nieuw. Mijn TOOS-doodle is er een van, zo bleek een aantal weken geleden al. Maar ik heb er nog een. Mijn Nieuwjaarswens in steendrukvorm. Een aantal jaren geleden ontstond die omdat mijn steendrukker Rudolf Broulim elk jaar een deel van een steen beschikbaar stelde voor elk van de kunstenaars met wie hij samenwerkte. Eén kleur mochten we dan gebruiken en we kregen 100 exemplaren. Dat was dus altijd weer een gepuzzel. Aan wie zouden levensgezel en ik ze dit jaar sturen?
de Nieuwjaarssteendruk
Maar aan deze traditie dreigde dit jaar een eind te komen. Rudolf geniet van zijn pensioen en zijn steendrukpers verleent nu goede diensten in het verre China. Ergens op een kunstacademie. Dus wat te doen? Stoppen met die leuke gewoonte van het sturen van een steendrukje aan familie, vrienden, fans en klanten? Nee dus! Ik ben natuurlijk niet zomaar bij de verkiezing van Kunstenaar van het Jaar benoemd tot de Briljanten Kunstenaar van het jaar 2016. Dat schept verplichtingen. De traditie moest worden gehandhaafd! Dus vond ik een briljanten omweg voor een volgende Nieuwjaarssteendruk van mijn hand. Zelfs in een oplage van 125. Maar ook dat blijft natuurlijk maar een beperkt aantal. Vandaar hierbij een afbeelding van de steendruk in deze blogaflevering. Met een bijgaande tekst gebaseerd op de prachtige uitspraak van kunstenaar en dichter Lucebert: “Alles van waarde is weerloos”.
het totaal
Alles van waarde is weerloos, een intrigerende uitspraak van dichter en kunstenaar Lucebert. Maar zijn vrede en vrijheid weerloos? Zijn geluk, gezondheid en gastvrijheid weerloos? Niet als we met z’n allen ervoor waken dat deze zaken van waarde ook waardevol blijven. Wij wensen jullie dan ook voor 2016 een weerbaar jaar van vrede, vrijheid, geluk, gezondheid en gastvrijheid toe.
Een 2016 ook waarin ik mijzelf Nederlands Briljanten Kunstenaar van het Jaar mag noemen. En dat mag gevierd worden. Met de voortzetting van een mooie traditie, ook een zaak van waarde. De Nieuwjaarssteendruk. Maar mijn meestersteendrukkers zijn met pensioen gegaan. Toch hoef je dan niet weerloos te zijn. Hier is dus via een briljanten omweg die Nieuwjaarssteendruk voor 2016. Weer in een zeer beperkte oplage.
Decembermaand traditiemaand. Ten minste,zo voel ik dat. Met al die vaste waarden in deze weken tot Oudjaar.
Straks worden de gleuven in de postbussen weer smaller gemaakt door onze eigen PostNL, juist in de tijd dat we er dikkere stapels post doorheen willen douwen. Overigens, was PostNL lang geleden niet de PTT die toen achtereenvolgens PTTPost, TPG en TNTPost werd? Ach ja, vaste waarden!
Of neem ons nationale Sinterklaasfeest met een heus eigen televisiejournaal. Met van die vaste waarden als een lange witte baard, een rode mijter, een staf en een Zwarte Piet. Overigens, was er de laatste paar jaar niet iets met die kleur zwart? En dat terwijl zwart officieel wetenschappelijk helemaal geen kleur is! Maar gelukkig hebben we nog dat kruis op die mijter. Zo’n symbool van heiligheid. Kan dat trouwens nog wel in deze seculiere tijden? Puntje van zorg misschien voor de toekomst?
Niet te vergeten ook de Hamsterweken van onze nationale grootgrutter Albert Heijn. Alhoewel, nationaal en vaste waarde? Dirk, Jumbo, Lidl en Aldi knabbelen zo langzamerhand toch ook aardig mee aan al dat lekkers dat we geacht worden traditioneel tot ons te nemen in deze tijd.
En dan natuurlijk het Kerstfeest. Met de kerstboom als oorspronkelijk heidens symbool. Dure cadeaus en feestkleding, uitgebreide maaltijden en familiegezelligheid. Met Kerstman, slee en rendier. Of was er nou toch ook nog iets met een geboorte ergens in een stal in een heel ver land?
Ik wil met deze filosofisch-behoorlijk-kort-door-de-bocht opmerkingen alleen maar illustreren dat ook tradities niet voor de eeuwigheid zijn. Want voor hen die dat nog niet ten volle beseffen, eeuwig duurt echt héél, héél lang. Maar van één traditie, nog een behoorlijk verse, hoop ik dat die toch nog aardig wat jaartjes mag duren. Uit puur eigenbelang trouwens. De TOOS-doodle! Want zolang die er is, ben ik er dus ook nog.
Veel fans van mij en veel lezers van dit blog weten nu wel wat ik bedoel. Maar voor alle zekerheid toch nog even in het kort de TOOS-doodle geschiedenis.
werkend aan een TOOS-doodle
In 2010 kocht ik in de USA mijn eerste iPad. In 2011 begon ik er, vanwege mijn grote TOOS-tentoonstelling in Fort Rammekens bij Vlissingen, mee te doodelen. Gewoon met behulp van bepaalde apps en mijn vingers tekenen en schilderen op het iPad-scherm. Zonder vieze vingers te krijgen! Op die manier maakte ik een aantal digitale kunstwerkjes die allemaal nog te vinden zijn op mijn site http://www.toos.biz/ . Op mijn YouTube-kanaal staan twee filmpjes over het maakproces. Klik maar op https://youtu.be/6p-vqugh4L8 of https://youtu.be/y7UC5NtBMz0 Eén heb ik nog hieronder ingebouwd.
Van daaruit ontstond het idee om er jaarlijks minstens nog één te maken. De Nieuwjaars TOOS-doodle. Helendal gratis voor niks voor iedereen beschikbaar om te downloaden, zelf eventueel ook nog te bewerken als een eigen, persoonlijke Kerst en Nieuwjaarskaart en dan uit te printen om ‘m als echte post in die te smalle gleuf van PostNL te stoppen. Of niet natuurlijk. Want die doodle kan ook aan iedereen digitaal verstuurd worden. Scheelt weer zo’n postzegel die bijna elk jaar duurder wordt, decemberzegel of niet. Of wat dacht je van inlijsten als gratis kunstwerk voor jezelf.
Er staat dus weer een nieuwe Nieuwjaars TOOS-doodle klaar op http://www.toos.biz/ onder de knop TOOS-doodles. Nummer 17 in de rij daar. Klikken op “nieuwste doodle gratis downloaden”, het zip-bestandje uitpakken en printen maar.
de nieuwe Nieuwjaars TOOS-doodle 2015/2016
Wil je er ook zelf nog mee aan de slag in een of ander fotobewerkingsprogramma? Tekst er bij, afmetingen veranderen, andere kleur toevoegen? Geen probleem! Misschien is het dan zelfs nog directer als je naar mijn TOOS-wolkje gaat dat in DropBox drijft. Daar valt ie ook te downloaden met de link http://bit.ly/1lUyQcL . Wat zouden we tegenwoordig toch zonder die uitgebreide wolkenvelden,die cloud, moeten.
En als iemand er mee aan de slag gaat, zou ik het heel leuk vinden om ook zelf mijn veranderde TOOS-doodle te ontvangen . Tot volgende week.
Het kunstenaarsego, dus ook dat van mij, vindt het niet erg om van tijd tot tijd gestreeld te worden. Of iets plastischer uitgedrukt, af en toe een veer in je kont, kan beslist geen kwaad. Niet te veel tegelijk natuurlijk, want dat zit dan weer moeilijk.
Zo stond er recent een artikel van een halve pagina in de Leeuwarder Courant over mijn expositie “Helden” in de Martinikerk van Franeker. Met als titel “Interactieve tentoonstelling”. De schrijfster sloeg daarmee op een enthousiaste manier de spijker op de kop. Want ik heb in die tentoonstelling naast allerlei persoonlijk getinte teksten bij de werken ook verschillende keren een zogenaamde QR code toegevoegd. Zo’n vierkante barcode waarop je je smartphone kunt richten, die dan direct verbinding maakt met bijvoorbeeld een website of YouTube- filmpje. Op die manier kunnen bezoekers van de expositie direct on line nog meer informatie krijgen over mij en mijn kunst, over het maken van steendrukken en mijn TOOS-doodles en TOOS-the movie bekijken. Dat de recensente daarnaast ook heel positief was over bijvoorbeeld schilderijen als “Michaël” en “Legend” (zie de bijgevoegde foto’s) is ook nog mooi meegenomen.
Altijd prettig, zulke gratis publiciteit in een gerenommeerd regionaal medium als die Leeuwarder Courant.
Maar ik werd helemaal gelukkig toen ik van de vrijwilligers in de Martinikerk hoorde dat er binnen een maand tijd al 3500 bezoekers waren geweest en de commentaren in het gastenboek las. Daarvan wil ik jullie, als lezers van dit blog, een kleine selectie niet onthouden omdat ik er best trots op ben.
– Prachtige schilderijen van een schilderes met een diepe ziel, in een prachtige kerk.
– Eine tolle Kirche und schöne Ausstellung.
-Prachtige, kleurrijke rondgang door de geschiedenis van grote namen en mythologische figuren.
– Geweldig, wat een energie zit er in deze schilderijen, zo positief.
– Ik vind die meisjes van Mevrouw Toos van Holstein heel mooi. Maar ook alle schilderijen van haar.
– Mis felicitationes, muy interesante exposicion.
– Super moaie tserke, in plaatsje. En safolle te sjen. Geweldig. (in het Fries dus)
– Moai, tige ynspirearjend (nog even wat Friese les)
– Het is adembenemend.
– Schitterend, ook het kleurgebruik van u.
Zo zou ik nog wel even kunnen doorgaan. Maar laat ik niet overdrijven. Op de terugweg vanuit Friesland zat het toch al wat moeilijker door al die veren in dat bepaalde lichaamsdeel. Tot volgende week.
Bij mij lopen heel vaak meerdere gedachtegangen en handelingslijntjes door elkaar heen. Vorige week schreef ik hier over mijn nieuwjaarssteendrukje. Maar die kan ik dus slechts aan een beperkt aantal mensen versturen. Daardoor kwam bij mij een ideetje op. Maak gewoon een ander origineel kunstwerkje, een nieuwjaars TOOS-doodle die wel aan iedereen verzonden kan worden. Door zo’n associatie waarvan je eigenlijk nooit goed weet hoe die uit je onderbewuste te voorschijn komt, dacht ik daarbij ineens aan een tv-programma uit de jaren 90. Kreatief met Kurk, nog steeds te vinden op YouTube. Die serie met Arjan Ederveen en Tosca Niterink heeft tegenwoordig een echte cultstatus. Daarmee was gelijk de titel van deze aflevering geboren maar ook een andere creatief idee. Waarom niet die nieuwjaars TOOS-doodle aan iedereen beschikbaar stellen op zo’n manier dat je er weer je eigen kaart van kunt maken. Dus zonder de tekst zoals hier boven en van een handzaam formaat.
Mijn nieuwe iPad3 en een nieuw tekenprogrammaatje leenden zich uitstekend voor dit “schilderijtje” in eindejaars sfeer. Op YouTube staan trouwens een paar filmpjes over het maken van zo’n TOOS-doodle. Hier heb ik er een ingebouwd.
Deze nieuwjaarskaart staat nu zonder tekst op mijn website www.toos.biz onder de TOOS-doodles. Met A5-afmetingen, die van een grote wenskaart, en gratis te downloaden. Daarna gewoon wat fotoshoppen voor bijvoorbeeld een persoonlijke boodschap en je hebt een absoluut originele kunstkaart die per e-mail kan worden verstuurd. En na uitprinten ook per post. Tot volgende week.
In de Verenigde Staten kun je er lang naar zoeken. De dertiende verdieping in een hoog gebouw. Dat is een spookverdieping, overal is die overgeslagen. Je zit òf op de 12de òf op de 14de. Bijgeloof schijnt men zoiets te noemen. Zo heb ik me laten vertellen dat je vroeger in de Nederlandse ziekenhuizen ook geen kamer 13 had. Of wat te denken van vrijdag de dertiende? Dan zou de kans op ongelukken groter zijn. Volgende week vrijdag valt dat weer eens te testen. Ik ben benieuwd! Overigens heb ik eens ergens gelezen dat dit wetenschappelijk gezien nog nooit statistisch overtuigend is aangetoond.
Dit is weer zo’n typisch TOOSiaans begin waarvan niet duidelijk waar het nou heen moet. Dat is simpel. Het was alweer flink wat maanden geleden dat ik zo’n gratis down te loaden TOOS-doodle publiceerde. Dat schoot ineens afgelopen week door me heen. Dus aan de slag met m’n iPad. En wat blijkt? Het is de 13de sinds ik er vorig jaar mee begon. Heb ik nu een reden om die 13de maar over te slaan en gelijk de 14de te doen? Nee dus! Maar het is wel een reden er iets anders dan anders van te maken. Waarom niet eens “Het Oog van de Kunstenaar” als onderwerp? Ik weet zo langzamerhand uit eigen ervaring wel dat zo’n oog anders kijkt, andere zaken ziet, de wereld om zich heen vaak anders ervaart dan veel anderen. Kleuren, vormen, composities, zo’n kunstenaarsoog geeft er geheel eigen interpretaties aan en vormt zodoende een geheel eigen wereld.
Maar goed, die 13de staat dus boven aan dit stukje en is te downloaden en uit printen vanaf mijn website www.toos.biz via de knop TOOS-doodles. Daar staan ook nog de voorafgaande twaalf. Het leek me wel leuk hier ter verfraaiing nog eens de allereerste er bij te zetten. Met ook nog de link naar één van mijn twee filmpjes over het maken van die doodles op mijn YouTube-kanaal http://youtu.be/y7UC5NtBMz0.
Maak de verzameling maar compleet, want ooit …..! Tot volgende week.
Zo lang geleden is dat alweer. Ten minste, als ik smokkel met de schrikkeldag in dit jaar. Maar wat was er toen? Nou, de aanleiding om in maart vorig jaar met dit blog te beginnen. Toen trouwens nog onder de naam “TOOS in Fort Rammekens”. Want met dat fort startte ‘t! 1 Jaar, 1 week en 1 dag geleden vond daar de opening plaats van mijn grote expositie “TOOS-de ontdekkende mens”.
En 1 jaar en 1 week geleden voelde ik me behoorlijk uitgeteld. Maanden van voorbereiding en weken van inrichting waren me niet in de koude kleren gaan zitten. Ten slotte komt in het fort met z’n dikke muren de temperatuur nauwelijks boven de 12 graden uit. Maar hoe uitgeteld ik toen ook was, ik krijg nog steeds weer nieuwe energie als ik me realiseer hoeveel er door die tentoonstelling in gang is gezet.
Zoals bijvoorbeeld “TOOS-the movie”. Die deels in het fort opgenomen film zonder gesproken woord en met speciaal ervoor gecomponeerde muziek staat op YouTube.
Nog maar even wat meer spin-off van die expositie? Mijn YouTube-kanaal TOOSvanHolstein dus met daarop al heel wat video’s. De TOOS-doodles vanaf m’n iPad. Of het actief zijn op de social media. Facebook (http://www.facebook.com/TOOSvanholstein) en daaraan gekoppeld mijn bedrijfs Facebook-page. Met die page weer gelinkt aan het Engelstalige deel van www.toos.biz, mijn tweede website naast www.toosvanholstein.nl . Die was weer nodig om de speciaal voor het fort ontwikkelde TOOS-kunst een internetpodium te geven. Want, afgedwongen door de klimaatomstandigheden in het fort, moest ik met andere materialen en technieken aan de gang.
En heb ik Twitter al genoemd? Of LinkedIn, het platform dat wereldwijd mensen beroepsmatig bij elkaar brengt. Hyves vergeet ik maar even, want daarop is onze jeugd zo langzamerhand de bepalende factor geworden. Die vele social media bezigheden zullen trouwens nog wel eens in volgende blogafleveringen ter sprake komen.
En al deze 21ste eeuwse nieuwigheden dus vanwege dat 16de eeuwse fort Rammekens! Tot volgende week.
’t Was al weer een poosje geleden, mijn laatste TOOS-doodle. Die dateert nog van voor de blognaamswisseling van “TOOS in Fort Rammekens” in “TOOS&ART”. En omdat dit de 8ste wekelijkse aflevering onder de nieuwe naam is, kun je wel ongeveer nagaan wanneer die laatste is gepubliceerd op mijn website www.toos.biz .
Nog even ter herinnering. Het leek me leuk om tijdens de expositie “TOOS in Fort Rammekens” af en toe een tekening te maken op mijn iPad en dat via die site voor iedereen vrij downloadbaar ter beschikking te stellen. Een zogenaamde TOOS-doodle. Kunst dus helemaal gratis voor niks en niemandal en nog gesigneerd ook!
Elf heb ik er op zo’n manier gemaakt tijdens het halve jaar dat fort Rammekens ook een beetje van mij was. Maar het lijkt met toch wel leuk om af en toe, in een ook voor mij onvoorspelbare frequentie, nieuwe te maken. Nu dus bijvoorbeeld. De twaalfde.
Op de openingspagina van www.toos.biz is direct al duidelijk hoe je bij die doodle komt. Ze staan er trouwens allemaal nog. Dus mocht je van je kerstboom een kunstboom willen maken, wat let je dan om ze alle twaalf uit te printen en er in op te hangen. Ik ben benieuwd of er iemand ook zo gek is om dat te doen! Stuur me er dan als bewijs maar een foto van. Wie weet ben ik dan weer zo gek dat op één of andere manier te laten zien.
Is ’t trouwens ook nog een ideetje anderen met behulp van dit blog of de site te wijzen op het bestaan van die TOOS-doodles? Van mij mag ‘t, lijkt me leuk!
‘t Is weer eens TOOS-doodle tijd! Want ik had beloofd tijdens de expositie “TOOS-de ontdekkende mens” in fort Rammekens regelmatig zo’n doodle te publiceren. En belofte maakt schuld. Of ik het ook blijf doen als die tentoonstelling straks, na zo’n zes maanden, op 9 oktober voorbij is, weet ik nog niet. Misschien wel, misschien niet, misschien onregelmatig, ik ben daar zelf nog niet uit. Maar hier is er dus weer één, in de landschapsfeer dit keer. Ga maar naar www.toos.biz en TOOS-doodles om ‘m te downloaden en op A4 te printen als kunst voor niks en niemandal.
Ik tekende deze al een aantal weken geleden op mijn iPad zoals bezoekers van mijn YouTube-kanaal http://bit.ly/ij4Pag aan de hand van bijgaand plaatje zouden kunnen zien. Bij de vorige TOOS-doodle zette ik daar namelijk een filmpje op dat juist het maken van deze laatste tot onderwerp heeft. Omdat het gemak de mens dient, heb ik die video nu maar gelijk in deze blogaflevering opgenomen (zie onderaan).
En dan nog even die landelijke verkiezing van Kunstenaar van het Jaar. Afgelopen vrijdag kreeg ik bericht dat ik was doorgedrongen tot de volgende 25 genomineerden. Eerder schreef ik al over mijn nominatie bij de eerste groep van negentig, samengesteld door een groot panel van Nederlandse kunstkenners. In de afgelopen publieksronde, waarin zo’n 20.000 stemmen zijn uitgebracht, hebben blijkbaar zoveel mensen op mij gestemd dat ik nu dus bij de laatste 25 zit. Beslist niet onaardig dus! Zeker niet als je nagaat dat daarbij namen zitten als die van de wereldberoemde Marlene Dumas, waarvan werk voor miljoenen verkocht wordt op kunstveilingen, de wijd en zijd bekende popfotograaf Anton Corbijn, de bekende stillevenschilder Henk Helmantel, BN’er Ans Markus en kunsticonen als de oude meester Co Westerik, Marte Röling en kunst/reclame fotograaf Erwin Olaf. Alle namen zijn terug te vinden op www.kunstweek.nl/verkiezing.
Het kunstpanel nomineert nu uit die groep van 25 ten slotte acht kunstenaars die de laatste publieksronde ingaan. Ik houd jullie op de hoogte.
Zo zie je maar weer dat taal geen wiskunde is, zeker niet als je het meervoud van een woord ook nog op twee manieren mag schrijven. Maar goed, waarover gaat dit?
De 10de TOOS-doodle, dus een jubileum!
Alweer de 10de. Toen ik me voornam om tijdens de tentoonstelling “TOOS” in fort Rammekens regelmatig een TOOS-doodle te maken op m’n iPad, had ik er echt geen idee van hoeveel dat er zouden worden. Maar met nog enkele maanden te gaan worden ’t er waarschijnlijk toch heel wat. Daarbij komt natuurlijk dat ik het heel leuk vind om ze te maken.
Dit keer is het wel een heel bijzondere omdat ik mijzelf niet als een echte sportfanaat zou willen omschrijven. En wat staat er op die TOOS-doodle? Een peleton wielrenners in een heuvellandschap! Wat wil je ook in Zeeland? De Provinciale Zeeuwse Courant had tijdens de Tour de France elke dag wel enkele pagina’s daarover. Tel daar onze Prikkeldraad Johnny (Hoogerland) bij op en de indoctrinatie in mijn brein is verklaarbaar. Ik kan me niet herinneren ooit eerder wielrenkunst te hebben gemaakt. Een echte jubileum-doodle dus!
Dat verdient dan ook een nieuwe video over het proces van het maken van zo’n doodle. Die staat nu op mijn kanaal op YouTube http://bit.ly/ij4Pag. Kijk maar. Overigens teken ik daar wel een andere TOOS-doodle dan die je in het filmpje ziet ontstaan.
Ik vond het trouwens wel leuk om hierbij ook nog eens de 1ste TOOS-doodle te laten zien. De nummers 1 t/m 10 staan ook allemaal nog op www.toos.biz .
De 30ste aflevering van “TOOS in Fort Rammekens”, dus ook een jubileum!
Ook bij dit blog had ik er in het begin nog geen goeie voorstelling van hoe ’t allemaal zou lopen. Ik had in 2008 al wel eens een blog gemaakt toen ik voor een maand “artist in residence” was in Peking, maar dit blog loopt veel langer door. Maar ik moet zeggen dat ’t me prima bevalt om zo 1 tot 2 keer per week iets te schrijven over de tentoonstelling en alles wat er maar enigszins mee heeft te maken. Tot de volgende keer dus.
PS Vergeet niet dat er nog tot 1 september gestemd kan worden op 90 genomineerde kunstenaars, waaronder ik, bij de verkiezing van Kunstenaar van het Jaar www.kunstweek.nl/verkiezing
’t Is weer eens TOOS-doodle time! Ten minste, dat vond ik. En ik hoop samen met mij nog heel wat anderen. In ieder geval heb ik al heel wat positieve reacties gehad sinds ik met die TOOS-doodles ben gestart.
Dus weer even naar www.toos.biz en de knop “TOOS-doodles”. De rest spreekt daarna voor zich. Ik ben trouwens wel benieuwd wie de negen doodles die er tot nu toe zijn verschenen allemaal mooi heeft uitgeprint op fotopapier. Want dat levert natuurlijk wel het mooiste resultaat.
In een vorige aflevering schreef ik dat ik af en toe nog wel eens op de verkiezing Kunstenaar van het Jaar terug zou komen. Dat is ten slotte toch een mooi nieuwsitem zo rondom de expositie in fort Rammekens.
Als je de namen van de 90 genomineerden bekijkt op www.kunstweek.nl/verkiezing zullen er best veel namen tussen zitten die weinig zeggen voor degenen die niet zo thuis zijn in de kunstwereld. Maar ik voel me toch zeer vereerd te staan in een lijst met bijvoorbeeld Marlène Dumas. Deze van oorsprong Zuid-Afrikaanse woont al jaren in Nederland en haar werken worden tegenwoordig voor meer dan een miljoen verkocht op de veilingen. Recent is er nog veel te doen geweest rond een werk van haar dat door een museum in Gouda is verkocht omdat ze hun exploitatietekort moeste wegwerken. En iets verkopen uit je collectie is in de Nederlandse museumwereld not done.
Wat trouwens te denken van de naam Ans Markus op de lijst? Ken je haar werk niet, dan ben je haar naam vast wel eens tegengekomen in de BN-bladen, want daarin is ze vaste deelneemster. En Henk Helmantel, de beroemde schilder van 17de eeuws aandoende stillevens en kerkinterieurs. Zijn werk is voor een normale beurs ook niet meer te betalen. Of Jan Cremer die zijn sporen in de literatuur en de kunst wel heeft verdiend en Erwin Olaf, de fotograaf die tegenwoordig over de hele wereld wordt gevraagd voor opdrachten.
Toch niet gek voor zo’n Middelburgse om daar tussen te staan!
vanuit Friesland zat het toch al wat moeilijker door al die veren in dat bepaalde lichaamsdeel. Tot volgende week.
TOOS&ART 