Zij de diepte in, wij de hoogte


Bij mijn recente reis door Ethiopië moest ik denken aan de bouw van al die middeleeuwse, gothische kathedralen in Frankrijk en Engeland. Raar? Ik zal ’t uitleggen..

Met nieuwe bouwtechnieken die in de 12de en 13de eeuw werden ontwikkeld, bleek het mogelijk groter en hoger te bouwen dan eeuwenlang mogelijk was geweest. De nieuwe kathedralen met hun steeds langere torens werden daardoor de skyscrapers van die late Middeleeuwen. Steeds hoger reikend naar de hemel, symbolisch gezien steeds dichter bij God. Het geloof zat zo diep geworteld in het dagelijks leven dat rijk en arm er gigantisch veel voor over hadden om maar de prachtigste kerk te bouwen met daarin ook de prachtigste kunst. Op mijn YouTube-kanaal staat een filmpje dat ik maakte van de kathedraal van Amiens, zo’n beetje de grootste in Frankrijk (link http://youtu.be/j5lA5tcizDE ).

  Maar nu die link met Ethiopië! Wel, in Noord-Ethiopië vond rond dezelfde tijd ook zo’n soort ontwikkeling plaats. O.a. in de stad Lalibela is daarvan het bewijs te vinden. Alleen ging men daar niet de hoogte in, maar juist de diepte. Met als resultaat een aantal kerken die letterlijk aan je voeten liggen, in de rotsgrond uitgehouwen. Je moet je voorstellen dat je een groot rechthoekig rotsblok in de grond vrijmaakt door er vier gangen omheen te hakken. En dan ga je van dat rotsblok een kerk maken door daarin al het overbodige materiaal weg te beitelen. Eigenlijk zoals een beeldhouwer doet die een stuk graniet of marmer bewerkt om daar een beeld uit te voorschijn te laten komen. En precies tegenovergesteld dus aan de manier van bouwen van onze kathedralen waarbij van de grond af aan alles werd opgebouwd door er steeds meer aan toe te voegen.

 Ook daar moet de gemeenschap er ontzettend veel voor hebben over gehad om zoiets te maken. Want één kerk was niet genoeg, het moesten er gelijk een aantal worden. Het achtergrondverhaal laat ik maar zitten want anders wordt deze aflevering echt veel te lang. Maar bijgaande foto’s van enkele van die kerken vertellen al genoeg als je bedenkt dat bijna alles wat je ziet is ontstaan door het alleen maar weghakken van rots uit één groot stuk: ramen deuren, ruimtes, pilaren, versieringen. Echt wonderbaarlijk!

Tot volgende week,

TOOS.

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

 

 

 

 

 

 

 

RAW Art, de Kaap en de Hoerenloper


Rotterdam is een stad waar op architectonisch en kunstgebied allerlei ontwikkelingen plaatsvinden. Zo ook afgelopen week en vandaar dit stukje.

Bij die architectuur denk ik dan gelijk aan het schiereiland van de Kop van Zuid. Met daarop het Nieuwe Luxor Theater, Fotomuseum, cultureel centrum Las Palmas en dat fameuze Hotel New York. En vorige week ook nog de kunstbeurs Art Rotterdam in de Cruise Terminal, vroeger de vertrekhal van de Holland-Amerika Lijn. Dat Art Rotterdam  heeft de laatste jaren de grote concurent Art Amsterdam in de international kunstpikorde mooi achter zich weten te laten. Maar ’t was niet vanwege die beurs dat ik daar was. Die profileert zich tegenwoordig vooral met conceptuele kunst. Dat uit zich dan bijvoorbeeld in een kunstwerk bestaande  uit een groot schaduwbeeld op 10 m2 oppervlak met de tekst “Ten square meter of shadow, 2011”. Niet direct mijn kunstkeuze! Je hoefde er trouwens maar €4000 voor te betalen.

 

Nee, ik ging voor een, zoals dat heet, spin-off van de Art Rotterdam daar in de buurt, waar concurerende galerieën een nieuwe beurs hadden opgezet. De RAW Art Fair op Katendrecht. Katendrecht, de Kaap? Was dat vroeger niet die ruige zeemanswijk waar ’t niet zo nauw werd genomen met de goede zeden? Inderdaad! Maar reken maar dat Katendrecht op een heel andere manier een hot spot gaat worden. Vorige week werd een 160 meter lange, prachtige voetgangers en fietsbrug geopend die de Kop van Zuid bij Hotel New York verbindt met Katendrecht. Op die manier was ’t maar een korte wandeling van de Art Rotterdam naar de RAW Art Fair in de grote Fenixloods op de Kaap. Over de Hoerenloper dus. Want gezien het verleden van Katendrecht is dat nu al de bijnaam van die nieuwe brug.

Die benaming RAW is goed bedacht. Want die hal is gewoon nog zo’n ruwe fabrieksloods en de kunst erin vloog alle kanten op. Nieuwe technieken, verzorgd, onbeholpen, onaf, interessant, zeer gevarieerd, puberaal, volwassen, vervreemdend, intrigerend, redelijke prijzen, belachelijk hoge prijzen. En op de 1ste verdieping was er nog een heel mooie verrassing! Beelden en installaties heel geheimzinnig uitgelicht in twee gigantisch grote hallen. De beurs is in de tussentijd afgelopen, die tentoonstelling duurt nog tot 4 maart.

 

Van ’t zomer kom ik daar beslist terug. Eerst aan de Maas op het terras van Café Rotterdam op die Kop van Zuid en dan over de Hoerenloper naar het Deliplein op de Kaap waar het vast  bruist met allerlei activiteiten. Tot volgende week.

TOOS.

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

De wondere wereld van Ethiopië


Een paar weken geleden nog maar reisde ik bij zeer aangename temperaturen door een wel heel bijzonder land. Ethiopië! De reiskeus was daarop gevallen omdat dit gebied, ondanks de armoede van nu, in het verleden grote en rijke culturen heeft gekend. Ook omdat het een Afrikaans land is waar christenen en islamieten nog vredig naast en door elkaar leven. En omdat het land een heel bijzondere kerk kent, de Ethiopisch Orthodoxe Kerk. Al heel vroeg, vanaf de 4de eeuw, kreeg die vaste grond onder de voeten in vooral het noordelijk deel van het land. Geïsoleerd en ver van de Roomse en andere orthodox christelijke geloofsgebieden ontwikkelde deze kerkrichting zich met daarin duidelijke invloed van het Joodse geloof dat daar al ver voor het begin van onze jaartelling was geïntroduceerd. Zoiets maakt heel nieuwsgierig, vooral ook naar de bijbehorende kunstontwikkeling in die afgelopen paar duizend jaar. Maar dat spreekt bij mij natuurlijk voor zich!

 Nou, voor die kunst kon ik terecht in de vele eeuwenoude kloosters en kerken die er nog te vinden zijn. Op bijgaande foto’s is te zien dat de manier van schilderen bijna naïef is te noemen. Ook kwam ik voortdurend dezelfde, geschilderde verhalen tegen. Echt een kenmerk voor orthodox christelijke kerken waar vaak strenge voorschriften gelden voor de manier van afbeelden. Denk maar aan al die iconen uit de Russisch Orthodoxe Kerk die alleen volgens vastomlijnde regels mogen worden gemaakt.

 Prachtig was ’t om allerlei verhalen tegen te komen die we hier in het Westen helemaal niet kennen. Ik ben katholiek opgevoed en heb daardoor heel wat kerkverhalen meegekregen. Maar ik wist echt niet dat Maria, Jozef en het kind Jezus op hun vlucht naar Egypte nog een ommetje hebben gemaakt naar Ethiopië. En dat Jezus daar nog allerlei wonderen heeft verricht waar ik nog nooit van had gehoord. Logisch ook dat er natuurlijk allerlei heiligen zijn afgebeeld die voor ons ook onbekend zijn.

Over die wondere wereld van Ethiopië en die kunst is natuurlijk veel meer te vertellen, maar dat komt een volgende keer nog wel.

Tot volgende week,

TOOS.

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

De Workum Connectie


 

 

 

 

 

 

 

Workum? Is dat niet één van die bekende Friese Elf Steden? Inderdaad! Zij ’t dat de kans van een passage bij de Tocht der Tochten op schaatsgebied dit jaar toch niet meer als bijster groot kan worden ingeschat.

Maar wat heb ik met Workum te maken? Tot voor kort nog niet zoveel, alhoewel je er op kunstgebied sinds 1986 het bekende Jopie Huisman Museum hebt. Per jaar trekt dat meer dan 50.000 bezoekers die er de werken van die bekende Friese schilder komen bekijken. En daar kom ik om de hoek kijken. Want tot voor enige tijd was dit museum gevestigd in een prachtig en groot 17de eeuws monumentenpand. Nu is het verhuisd naar een rij panden er recht tegenover en stond dat zogenaamde Sleeswijckhuys tot voor kort te wachten op een nieuwe gebruiker.

 Sophie Elzinga, van oorsprong Brabantse, zag hierin een prachtige kans om, na een aantal jaren acclimatiseren op het Friese land, een droom waar te maken. Galerie Kesk-Art (www.kesk-art.com) ! Maar hoe kent Sophie mij dan weer? Nou, mij persoonlijk kende ze niet, wel echter mijn werk. Ooit had familie van haar een werk van mij gekocht in een galerie in Knokke. Daar kwam toen nog eens een tweede “Toos” bij, Sophie zag ook af en toe mijn schilderijen bij galerie Lambèr in Valkenswaard en liefhebberde en handelde zelf in antiek en kunstwerken uit 19de en 20ste eeuw. Voor haar was het absoluut duidelijk toen de plannen voor die eigen galerie in Workum vorm begonnen te krijgen. “Ik wil Toos er heel graag bij hebben, bij de opening van mijn nieuwe galerie”. Nadat ik had kennis gemaakt met Sophie en haar man Klaas en het Sleeswijckhuys had gezien, kon ik niet anders dan ’t met haar eens zijn.

 Dus nu gaat er deze week een aantal schilderijen van mij richting Workum waar ik een hele zaal ter beschikking heb in dat oude Jopie Huisman Museum. Op zondag 4 maart vindt de officiële opening voor genodigden plaats door Hans Wiegel. Wordt natuurlijk vervolgd!

Tot volgende week,

TOOS.

www.toosvanholstein.nl

www.toos.biz

YouTube http://bit.ly/ij4Pag