Cerby wordt uitgelaten

Zo kwam mijn buldog binnen, eind maart. Nog onschuldig en naakt wit. Klaar om te worden beschilderd voor het goede doel. Voor The Dogparade, een actie van de Stichting Energy4All (www.energy4all.nl ). Een stichting die geld bij elkaar wil krijgen voor het ontwikkelen van een medicijn tegen de verschrikkelijke energiestofwisselingsziekte bij kinderen. Een aangeboren ziekte die er voor zorgt dat die kinderen al doodmoe worden geboren, nooit tot ontwikkeling kunnen komen en vaak al voor hun tiende sterven. Ik schreef er eerder over in een paar van mijn blogafleveringen in april.

En zo stond ik half mei op de Bellinkbrug tegenover mijn atelier voordat Cerby weer de vrachtwagen in ging om ter bescherming nog een paar autolaklagen opgespoten te krijgen. Want intussen was mijn hondje Cerby gaan heten. Afgeleid van Cerberus, de hond die in de Griekse mythologie de toegang naar het zielenrijk bewaakt. Maar in die mythologische verhalen is Cerberus een woeste, gevaarlijke hond, terwijl mijn Cerby de vriendelijkheid zelve is die iedereen, dus ook die zieke kinderen, een zo lang en gelukkig mogelijk leven toewenst.

Nu is Cerby bij zijn hondenroedel terecht gekomen. Bij nog tien andere grote buldogs en een twintigtal kleinere. Allemaal beschilderd door kunstenaars uit Nederland en België. Waaronder niet de minsten. Zoals  Hannes D’Haese, de ontwerper van de honden, Pieter Pander, Richard Smeets, Ted Noten, Wouter Stips, Clemens Briels en ondergetekende dus.

opening van The Dogparade door Jochem van Gelder

Afgelopen week werd The Dogparade voor het eerst in zijn geheel getoond bij de officiële opening in het Venlose hoofdkantoor van Leolux, hoofdsponsor van het evenement. Bij heel veel Nederlanders trouwens niet onbekend omdat ze zich dagelijks heel wat keertjes in de stoelen van die firma nestelen.

Die opening werd verricht door Jochem van Gelder, de bekende tv en radiopresentator die daarnaast ambassadeur is van die stichting Energy4All. Maar dat gebeurde dan wel pas nadat we met z’n allen, kunstenaars, wetenschappers, organisatoren en directie van Leolux, op een heerlijke lunch waren getrakteerd. Met, hoe kan ’t anders in deze tijd, asperges!

Binnen hadden we toen al de kleinere buldogs kunnen bewonderen. De grotere kwamen na de opening aan de beurt, die stonden buiten in het groen bij de gebouwen van Leolux. En daarna was ’t nog heel lang gezellig.

samen met wetenschapster die medicijn tegen de ziekte ontwikkelt

deel van de roedel grote buldoggen

belangstelling voor Cerby

The Dogparade (www.thedogparade.com) gaat nu op reis. De hele maand juni zijn de honden te bezichtigen in de openbare ruimte van de Stopera in Amsterdam. Ik ga daar beslist kijken om te zien hoe ze gepresenteerd worden. Na nog heel veel verdere omzwervingen worden ze ten slotte volgend jaar geveild. Voor dat geld voor dat medicijn tegen die ziekte. Ik houd jullie op de hoogte. Tot volgende week.

TOOS

www.toosvanholstein.nl

http://www.toos.biz/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Facebook http://www.facebook.com/TOOSvanholstein

Knielen in een koude kerk

bezig in de Martinikerk van Franeker, 1996

Ik heb de laatste jaren heel wat keertjes geknield in de kerk. Niet vanwege boetedoening trouwens. Mijn katholieke opvoeding en bijbehorende verschijnselen heb ik al heel lang achter me gelaten. Dat knielen was voor de kunst. Op grafstenen nog wel! Om te rubben.

Ik heb hierover al eens eerder geschreven. Maar kort geleden vond ik ‘t, even kort samengevat, weer noodzakelijk om wat te knielen in Franeker vanwege de Odyssee van de oude Griek Homerus, “O die zee” van Theater De Wegwijzer in Nieuw en Sint Joosland (www.odiezee.com)   en fort Rammekens bij Ritthem.

Nu iets minder kort samengevat. In 1996 had ik een grote expositie in de middeleeuwse Martinikerk in het Friese Franeker. Daar hebben ze nog een prachtige verzameling eeuwenoude grafstenen te zien op de vloer en tegen de muren. Delen van die grafstenen heb ik toen met oliekrijt gerubd op schilderslinnen en blauw zeildoek om er daarna op door te werken met olieverf. Op de foto hier boven is een duidelijk jongere en roodharige versie van mij daarmee bezig.

Deze techniek heb ik later diverse keren opnieuw toegepast, bijvoorbeeld voor de tentoonstellingen “De mens op weg” en “Helden” in diezelfde Martinikerk in respectievelijk 2004 en 2013 Bijgevoegde plaatjes, met een steeds wat oudere Toos-uitgave, getuigen hiervan.

Martinikerk, 2004

Martinikerk, 2013

Zoals ik een paar weken geleden meldde, kwam ineens het in komende augustus plaatsvindende theaterspektakel “O die zee” op mijn pad met de mogelijkheid voor een tentoonstelling. En dat terwijl ik al bezig was met een expositie over de Odyssee komend jaar in Nice. Versneld aan de gang dus!

Bij de Odyssee had ik al een aantal aquarellen gemaakt als studie voor steendrukken die een nieuwe Franse uitgave van die klassieker opsieren. Zes van die aquarellen heb ik nu als basis gebruikt voor mixed media werken op doek. Doeken van 100 bij 90 cm waarop ik links of rechts naast de al aanwezige rudimentaire afbeelding bewust een baan leeg had gelaten om daarop te kunnen rubben. Dus wat was een van mijn stops toen ik laatst toch in Friesland moest zijn? Franeker! Mijn band daar met de koster is zodanig groot na al die jaren van samenwerking dat ik zonder enig probleem de sleutel krijg om in alle rust in die Martinikerk te kunnen werken. Rubben dus. Op mijn knieën. Maar wel met een kussentje eronder! In een koude kerk. Want voor mij alleen zetten ze de verwarming toch maar niet aan in die gigantische ruimte. Nou, daar kan ik inkomen.

overleg bij Artel, Rucphen

Daarna heb ik die losse doeken afgeleverd bij Artel in Rucphen. Een bedrijf waar ik al jaren kom en dat perfect doeken opspant op zelf gefabriceerde aluminium schilderijenframes. Even overleg over hoe ik het wilde hebben en een paar dagen later waren ze klaar.

opgespannen doeken

Nu werk ik verder in mijn atelier aan deze gedeeltelijk gerubde doeken. Want in augustus moeten die komen te hangen in het hoofdbastion van fort Rammekens. Dat dient dan als centrum voor heel veel publieksactiviteiten bij de rockopera “O die zee” die zich daar buiten de fortmuren in de gracht gaat afspelen. Ik hou jullie op de hoogte. Tot volgende week.

in mijn atelier

TOOS

www.toosvanholstein.nl

http://www.toos.biz/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Facebook http://www.facebook.com/TOOSvanholstein

Expositie in Eersel bij Galerie Hans Persoon

Domein Oogenlust in Eersel

Zo ik iets ben, ben ik een kunstenaar. Hé, zullen sommigen zeggen, dat doet me denken aan de gevleugelde uitspraak van de bekende Haagse schrijver Louis Couperus: “Zo ik iets ben, ben ik een Hagenaar”. Dat klopt dan, want van hem heb ik deze manier van zeggen geleend. Maar bij mij zou het eigenlijk moeten worden “Zo ik iets ben, ben ik een kunstenaar en een ZeBra. Want al woon ik dan alweer vele jaren in het Zeeuwse Middelburg, mijn wortels liggen in Brabant. In Eindhoven en omgeving om precies te zijn.

Daar is dan ook mijn kunstenaarscarrière begonnen. Daar heb ik dan ook nog steeds heel veel liefhebbers van mijn werk en daar heb ik heel veel succesvolle exposities gehad bij Galerie Lambèr in Valkenswaard. Maar ja, hoe gaat dat! Galerieën komen en galerieën gaan, maar de kunstenaars blijven bestaan. Dus enkele jaren geleden hield Lambèr op met bestaan en ik ben er nog.

Ingang van Galerie Hans Persoon

Maar voor Lambèr is dan nu Galerie Hans Persoon in Eersel (www.galeriehanspersoon.nl) in de plaats gekomen. Niet ver van Valkenswaard, niet ver van Eindhoven en dus weer dicht bij mijn wortels. De galerie is onderdeel van Domein Oogenlust. Een geheel nieuw, groot complex met een concept dat inderdaad een lust is voor het oog. Bloem en plantsierkunst van het hoogste niveau met daarbij behorend sierkeramiek, siervazen, kassen, buitenmeubilair en een beeldentuin in aanbouw. Plus dus nog een prachtige galerie. Gewoonweg een plezier voor mij als kunstenaar om daar te kunnen tentoonstellen. De aftrap was afgelopen zaterdag 10 mei.

Afleveren van schilderijen bij Galerie Hans Persoon

Vorige week dinsdag had ik mijn schilderijen al naar Eersel gebracht. Daarna is het dan aan de galeriehouders om er een mooie tentoonstelling van te maken. Als kunstenaar bemoei ik me daar meestal niet mee. Zij kennen hun eigen ruimte het best en meerdere kapiteins op een schip? Nee dus! Maar dat maakte het des te spannender om bij de opening afgelopen zaterdag te zien wat voor totaalbeeld Hans en zijn vrouw Jacqueline er van hadden gemaakt, in samenhang met het werk van medekunstenaars Nick Seijkens, ook schilder, en beeldhouwer Jos Kuppens. Nou, mij hebben ze niet horen klagen.

Ook spannend was natuurlijk dat weer terug zijn in die ouwe omgeving! Hoe zou die opening zijn, zouden mijn Brabantse fans wel verschijnen? Daar had ik me dus helemaal geen zorgen over hoeven te maken. Op een bepaald moment stonden ze zelfs in de rij om me te begroeten. De foto’s spreken trouwens voor zich.

Foto’s van de vernissage

’s Avonds laat terug op weg naar Middelburg, na een heerlijk diner met Hans en Jacqueline Persoon, keek ik dan ook terug op een heel geslaagde vernissage. De tentoonstelling duurt nog tot in de eerste week van juni. Adres en openingstijden van de galerie zijn natuurlijk te vinden op de hierboven al aangegeven website. Tot volgende week.

TOOS

http://www.toosvanholstein.nl

http://www.toos.biz/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Facebook http://www.facebook.com/TOOSvanholstein

Foto op hout

Ik geef ’t gelijk toe, op avontuur gaan in het Friese Bolsward vanuit het Zeeuwse Middelburg ligt niet direct voor de hand. Maar toch deed ik dat een paar dagen geleden. Wel op kunstavontuur natuurlijk, dat ligt dan wel weer voor de hand.

Wat ik daar te zoeken had? Dat is eigenlijk een vervolg op mijn uitspraak vorige week in dit blog: toeval bestaat. Want Bolsward, of beter gezegd het bedrijf ZWF Ontwerp daar, en fort Rammekens zijn voor mij onverbrekelijk met elkaar verbonden. Zelfs nog meer, nu die theatervoorstelling “O die zee” waarover ik schreef, bij het fort wordt opgevoerd.  Dit alles vraagt om enige ontrafeling, vermoed ik zo.

alu-dibonds in fort Rammekens, 2011

Toen ik in 2011 bezig was met de opzet van mijn expositie “TOOS”  in fort Rammekens werd me al snel duidelijk dat ik daar niet kon werken met olieverfschilderijen. Te koud, te zout, te vochtig, daar bij die monding van de Westerschelde. Het werken op het plaatmateriaal alu-dibond was toen net in opkomst. En dat kon wèl tegen een atmosferisch stootje. Al zoekend op internet en al bellend kwam ik toen terecht bij de tweeling Jeffrey en Wesley van ontwerpbureau en drukkerij ZWF Ontwerp in Bolsward. Leuke, klantvriendelijke, meedenkende jongens. Daarbij ook nog eens leuk in prijs. Dus alle weerbestendige dibonds die toen in het fort hingen kwamen uit hun bedrijf.

Breaking waves, olieverf, 100-130 cm

Daarna heb ik er nog wel meer bij hun laten maken om die in mijn atelier verder te kunnen beschilderen. Maar de technische ontwikkelingen bij het bedrukken van allerlei soorten materialen gaan razend snel. Dus belden ze me een poosje geleden op. “Toos, we kunnen nu ook op hout drukken. Is dat iets voor jou?” En of dat iets voor mij was! Ik liep er namelijk net over te denken mijn schilderij “Breaking waves” (hierboven) ook eens op een andere manier te gebruiken. Nou, die gelegenheid bood zich hiermee spontaan aan. Op hout dus, met knoest en nerf er gratis bij. En met zelfs een keus uit diverse mogelijkheden. Vurenhout, larikshout, met of zonder whitewash, planken vertikaal of horizontaal. Mijn keus was snel gemaakt: larikshout met whitewash en horizontaal.

“Breaking waves” op hout, 100-130 cm

Toen kwam plotsklaps ook nog “O die zee” eraan en in verband daarmee het aanbod om het hoofdbastion van het fort met mijn kunst te verfraaien. Toeval? Ja, maar wel een toeval om mooi te gebruiken. Dus mijn houten zeeschilderij “Breaking waves” gaat nu natuurlijk een rol spelen in die tentoonstelling.

Daarom was ik in Bolsward om het resultaat te bekijken en mee te nemen.

Met Jeffrey en Wesley bij hun speciale drukpers

Kijk trouwens zelf maar eens op  www.photogifts.nl/foto-op-hout/ voor de mogelijkheden. Ik vind het echt fascinerend te zien wat tegenwoordig technisch allemaal kan. Als kunstenaar heb je daardoor zoveel meer mogelijkheden dan vroeger! Tot volgende week.

TOOS

http://www.toosvanholstein.nl

http://www.toos.biz/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Facebook http://www.facebook.com/TOOSvanholstein

Terug naar Fort Rammekens

Toegangspoort naar fort Rammekens

Toeval bestaat. Net zoals de beroemde roman “Terug naar Oegstgeest” van Jan Wolkers. Een boek dat gedurende tientallen jaren te vinden was op de Nederlandse literatuurlijsten bij scholieren van Havo en VWO. Met “Terug naar Fort Rammekens” heb ik die boektitel maar even misbruikt in combinatie met dat toeval. Want hoe zit dat?

Nou, twee dingen, zoals oud-premier Joop den Uijl dat vroeger placht te zeggen.

Ten eerste. Voor mijn galerie Quadrige in Nice heb ik meegedaan met het illustreren van een nieuwe uitgave van de Ilias van Homerus. De voor de hand liggende volgende stap in dat project was natuurlijk de Odyssee, dat andere meesterwerk van de oude Griek. Die uitgave, ook weer als een zogenaamd livre d’art in zeer beperkte oplage, verschijnt volgend jaar. Met daaromheen exposities van de kunstenaars die de illustraties hebben gemaakt. Daarbij dus mijn persoontje. En dat persoontje is dan natuurlijk al aan het vooruit denken voor die tentoonstelling.

Daar kwam een paar maanden geleden plotsklaps interessant nieuws bij. Theater de Wegwijzer in het bij Middelburg gelegen Nieuw- en Sint Joosland gaat voor de maand augustus een grote theater/muziekvoorstelling “O die zee” opzetten. Een prachtige woordspeling natuurlijk op de Odyssee.’t Wordt een voorstelling die daar gedeeltelijk op is gebaseerd op een wel heel speciale locatie. Het recent gerestaureerde Fort Rammekens bij Ritthem.

Hé, had ik daar in 2011 niet de laatste grote solotentoonstelling voordat die restauratie begon? Allemaal elementen dus die een kruisbestuiving tussen dat project “O die zee” en mijn kunst voor de hand liggend maakten.

Hoofdbastion bij expositie “TOOS” in 2011

Vandaar dat ik recent terug was in Fort Rammekens. Samen met Trudi Warns van dat theater De Wegwijzer. Want er moesten plannen worden gesmeed. Uitkomst? Ik ga in ieder geval het hoofdbastion van het fort “aankleden” met mijn kunst. Kunst gebaseerd op de ideeën rond de Odyssee die ik toch al aan het ontwikkelen was vanwege die expositie volgend jaar in Nice.

Samen met Trudi Warns in hoofdbastion

Zeg dus maar eens dat toeval niet bestaat! Mooi is natuurlijk dat ik de ruimten van het hoofdbastion en de vele andere krochten in het fort al heel goed ken vanwege mijn tentoonstelling “TOOS” daar in 2011. Kijk maar eens naar de video van die expositie.

Zoals gewoonlijk staat die ook op YouTube http://youtu.be/b7-GT6c-wJk.  Net zoals nog een paar andere filmpjes over de voorbereidingen http://youtu.be/0iESmF2upvU en de opening  http://youtu.be/cHl39lNiNUM  van “TOOS“.

En wat maakt dit alles nog frappanter? Vanwege mijn activiteiten destijds in het fort begon ik dit blog onder de naam “TOOS in fort Rammekens”. Nu, in “TOOS& ART”, zal de komende tijd het fort vast wel opnieuw regelmatig opduiken in combinatie met “O die zee”. Tot volgende week.

TOOS

http://www.toosvanholstein.nl

http://www.toos.biz/

YouTube http://bit.ly/ij4Pag

Facebook http://www.facebook.com/TOOSvanholstein