William Shakespeare

TOOS-doodle, gemaakt op mijn iPad

Zoals ik vorige week al aankondigde ben ik even met m’n koppie onder de internetradarhorizon verdwenen. Vandaar geen echt actuele afleveringen enkele weken lang maar een serietje over mijn heldinnen en helden. Karakters die tot mij kwamen via literatuur van een paar duizend jaar geleden tot nu en die ik verwerkt heb in schilderijen. Vandaag William Shakespeare.

 Shakespeare is natuurlijk zo’n grote literaire held omdat hij in zijn toneelstukken nog zoveel andere helden heeft gecreëerd. Tragisch, heldhaftig, verdorven, ’t doet er niet toe, hij heeft het hele menselijke scala aan karakters op papier en op het toneel tot leven gebracht.  Ook karakters zoals Romeo en Julia die juist dankzij de liefde onvermijdelijk hun noodlot tegemoet gaan.

Geef mij mijn Romeo; en als hij sterft

deel hem dan op in duizend sterretjes

die het uitspansel doen schitteren,

dat heel de aard’ verliefd wordt op de nacht,

en geen nog eren zal verkwister zon.

(uit “De Tragedie van Romeo en Julia”)

Toos van Holstein, Destination, olieverf 160-120 cm

Tot volgende week.

TOOS

She

TOOS-doodle, gemaakt op mijn iPad

Ik verdwijn voor enkele weken onder de internetradarhorizon. Het waarom daarbij wordt wel duidelijk als ik met m’n koppie er weer boven kom. Maar voor die komende weken heb ik wel korte afleveringen voorgeprogrammeerd. Afleveringen over mijn ‘heldinnen’ en ‘helden’. Dat is natuurlijk niet echt genderneutraal uitgedrukt, maar het LHBT rumoer heeft ook niet zo mijn aandacht.

Wie zijn dat dan, die heldinnen en helden? Dat zijn personages die ons in de loop van voorbije millennia via heel oude, middeleeuwse en recente literatuur zijn overgeleverd en die mij hebben geïnspireerd bij het maken van schilderijen.

Deze week is dat ‘She’.

 She, of Ayesha, de vrouw met het eeuwige leven uit de boeken “She” en “Ayesha, the Return of She” van Henry Rider Haggard is mij altijd bijgebleven als het prototype van de krachtige, machtige en bepalende vrouw. De naam van Haggard zal velen nu onbekend voorkomen, maar hij was aan het eind van het Victoriaanse tijdperk dé schrijver van romantische, avontuurlijke romans. Diverse van zijn boeken zijn meerdere malen verfilmd. “She”dus, maar “De Mijnen van Koning Salomon” zegt waarschijnlijk nog meer. Echt wereldliteratuur is ’t niet, maar zijn boeken in kleurrijk proza zetten de toon voor vele navolgers. Lees onderstaande maar.

“Je droomde dat ze je over land en zee meenam, voorbij door je geheugen bezochte plekken, over de mysterieuze bergen van het Onbekende naar een onontdekte top. Leidt ze je zo ook niet door het leven naar die top die ligt achter de Poorten des Doods? Je droomde–.”

(uit Ayesha, de Terugkeer van She)

Toos van Holstein, She, olieverf 145-115 cm

Tot volgende week.

TOOS

Toos, Terneuzen en Mathilde Willink

Mathilde Willink

Carel Willink en zijn muze

Wat ik met Mathilde Willink heb? Nou, tot voor kort niet veel meer dan de meeste Nederlanders. Oké, ze was een aantal jaren lang de extravagant opgemaakte muze en Amsterdamse societykoningin van de veel oudere magisch-realistische schilder Carel Willink (1900-1983), ze verscheen in de prachtig barokke en ook al extravagante kleding van mode-ontwerpster Fong Leng, ze maakte Willink bekender, hij maakte een groot, iconisch portret van haar en ze stierf veel te jong. Zelfmoord of moord? Dat is nooit opgelost. Maar dat was dan wel zo’n beetje wat ik wist.

Zo moet ik tot mijn grote schande toegeven dat ’t mij volstrekt onbekend was dat ze uit Terneuzen kwam. Die stad op ‘de andere kant’, zoals Zeeuws-Vlaanderen hier op Walcheren wordt betiteld. De Westerschelde, zo klinkt daarin door, vormt dus niet alleen een geografische scheiding.

Maar in Terneuzen zelf wisten ze dondersgoed dat Mathilde daar op 7 juli 1938 was geboren. Dit jaar dus op de kop af 80 jaar geleden. Reden voor een groep enthousiastelingen om daar een uitgebreide manifestatie omheen te gaan bouwen die in juli moet gaan plaatsvinden. Een manifestatie die verder moest reiken dan alleen Zeeuws-Vlaanderen. Meer noordwaarts dus, via Zeeland de rest van Nederland in. Naar hun ‘die andere kant’. Want dat sentiment is tweekantig.

Vandaar dat de organisatie ook graag kunstenaars uit bijvoorbeeld Walcheren bij hun evenement wilde betrekken. Op hun uitnodiging heb ik heel spontaan en enthousiast ja gezegd. Leuk leek me dat. Alhoewel, leuk? Tegenwoordig moet je dan, geloof ik, zeggen dat je ’t een uitdaging vindt. Schijnt beter te klinken. Op dus naar die andere kant, naar Terneuzen, voor een bespreking en een rondgang langs de verschillende beoogde manifestatielocaties.

Het gevolg? Dat ik nu heel druk aan het ‘mathilden’ ben.

bezig met de installatie

Met een installatie die, zoals ’t er naar uitziet, in de Grote Kerk komt. Met een met groot drieluik dat in galerie Lokaal 54 komt te hangen. En met nog iets anders dat toch al op mijn verlanglijst stond maar nu helemaal een verplicht nummer werd. Een bezoek aan het uit de middeleeuwen stammende kasteel Ruurlo in de Achterhoek. Daar waar kunstverzamelaar en mecenas Hans Melchers sinds juni vorig jaar het grootste deel van zijn Willink-collectie heeft ondergebracht. Het kleinere deel bleef achter in zijn tweede museum, ’t prachtige MORE in Gorssel, niet ver van Ruurlo.

ingang van kasteel Ruurlo

achterzijde

Was mijn verlangen destijds gewoon ’t zien van dat gerestaureerde kasteel en de Willinks, na die Terneuzense uitnodiging was ik nu natuurlijk extra gefocust  op Mathilde. Hoe werd zij er gepresenteerd? Wat kon ik daar nog van opsteken?

Dat museum is echt een must!Prachtig zoals dat kasteel is gerestaureerd. Prachtig zoals er nieuwe zowel oud als modern aandoende houten vloeren zijn gelegd. Prachtig zoals met modern design en moderne materialen de muren zijn behangen op een manier die doet lijken of het al eeuwen zo is geweest. En prachtig ook de nieuwe brug en glazen ingang die perfect zijn geïntegreerd. Chapeau! Voor zowel de miljoenen van Melchers als de architecten.

enkele van de Willink-zalen

Carel Willink laat ik maar even zitten, ’t gaat nu om Mathilde. Aan haar werd ook ruim aandacht besteed. Met centraal een aantal Fong Leng gewaden die ze ooit heeft gedragen en natuurlijk dat iconische portret met jurk. Met in een vitrinekast een bijna gelijkend exemplaar van dat glinstergewaad. De ‘echte’ kan namelijk niet meer worden getoond. Over haar turbulente laatste paar levensjaren na de scheiding van Willink werd ik echter niet veel wijzer gemaakt. Maar ja, het museum is ten slotte ook gewijd aan Carel.

een paar van de jurken die Mathilde droeg

HET schilderij en DE jurk

Dat Mathilde als icoon nog steeds aanspreekt blijkt wel uit allerlei boeken over haar leven en de misdaadroman die Thomas Ross over haar dood schreef. Net zoals uit de vele filmpjes die er over haar op YouTube staan. Zoals bijvoorbeeld een interview met haar door die enge roddelkoning Henk Van der Meyden, de man waaraan je als societyfiguur destijds niet voorbij kon.

Nu op naar 7 juli. Ik ga in ieder geval mijn bijdrage leveren, inspiratie genoeg. Dit wordt vervolgd, da’s duidelijk. Tot volgende week.

TOOS

Een ZeBra met ZG

 Die ZeBra uit de titel ben ik natuurlijk. Een afkorting die staat voor Zeeuwse Brabander. Aan mijn g is namelijk duidelijk te horen dat ik niet uit het Zeeuwse kom maar uit die aangrenzende provincie. Maar ZG? Is dat een of ander gevaarlijk virus? Nou, wel een soort van. Het waart nu al een aantal achtereenvolgende winterseizoenen in februari door Middelburg. Maar gevaarlijk is het niet, wel leuk. Het nieuwe jaar van de Kunst en Cultuurroute Middelburg start namelijk, al weer voor de derde keer, met het thema Zeeuwse Gasten.

Die kunstroute in Middelburg (zie ook de website https://www.kunstroutemiddelburg.nl/ ) is zo langzamerhand best wel een fenomeentje. Al jaren lang elke 1ste zondag van de maand behalve in januari. Hoeveel van dat soort routes zouden er zijn in Nederland? Met ook elke maand weer de ‘Uitloper’. Een evenementenfolder over alles wat er in die maand gebeurt in Middelburg met een kaart van de route en een beschrijving van de deelnemende ateliers en galerieën.

Ook nu staan weer zo’n 30 deelnemers fris in de startblokken om de vele bezoekers een aangename kunstmiddag te bezorgen in ons onvolprezen Middelburg. De stad waarover ik al heel wat keren heb horen zeggen door bezoekers die er voor de eerste keer kwamen ‘ik wist niet dat Middelburg zo leuk was’. En zo is dat toevallig ook nog eens een keer. Om alles nog leuker te maken is er nu dus voor de derde keer dat thema ‘Zeeuwse Gasten’ bij de kunstroute.

Een aantal ateliers heeft een Zeeuwse kunstgenoot gevraagd als gastexposant op die 1ste zondag van februari. Of te wel op zondag 4 februari van 12-17 uur. Bij mij is dat Anneke Coppoolse met haar uitgebalanceerde keramische werken. Kunst die heel mooi aansluit bij een serie schilderijen van mij die ik maakte rond het thema ‘De mens op weg’. Schilderijen geïnspireerd op de middeleeuwse pelgrimage naar Santiago de Compostela en de, ook al middeleeuwse, Divina Commedia van Dante Alighieri.

Anneke Coppoolse, Beweging, keramiek

Anneke Coppoolse, keramiek

Toos van Holstein, Paradiso, olieverf 100 cm-90 cm

Toos van Holstein, El camino, olieverf 160 cm-110 cm

de catalogus

 Speciaal vanwege deze Zeeuwse Gasten editie heb ik ook voor iedere bezoeker op 4 februari  een cadeautje klaar liggen. Helemaal gratis en voor niks een 32 pagina’s dikke kleurencatalogus over die reeks werken rond ‘De mens op weg’. Wees erbij, die uitgave is over een aantal jaren een verzamelaarsitem. Vast en zeker. Of voor de Vlaamse bezoekers, zeker en vast.

Dat thema Zeeuwse Gasten is overigens niet het enige thema bij de route in 2018. Even op een rij: 4 maart ‘Van Klassiek tot Populair’, 6 mei ‘Middelburg Boekenstad’, 2/3 juni ‘Middelburg VÓL-Koren’, 5 augustus ‘Kunstmarkt’ en 4 november ‘Poëzie’. En wie weet wat er allemaal nog meer komt! ’t Is duidelijk, Zeeland bruist het hele jaar en Middelburg levert de bubbels!

Wie weet tot 4 februari en anders tot volgende week.

TOOS