“Verrek, daar loopt Donna Leon”, hoor ik levensgezel naast me ineens zeggen. We zaten aan een heerlijk koud pilsje op de Campo Santa Maria Formosa, vlakbij het appartement waar we al jaren verblijven als we weer eens in Venetië zijn. Ik zit wat te tekenen, hij is verdiept in zijn ‘Donna Leon’. Want richting Venetië betekent ook altijd de nieuwste ‘Donna Leon’ bij ons hebben.
Die serie van altijd weer intrigerende en menselijke verhalen met als hoofdpersoon de Venetiaanse Inspettore Brunetti. Geschreven door de al ik weet niet hoe lang in Venetië wonende Amerikaanse Donna Leon. Die daardoor helemaal thuis is in de in en outs van de ingewikkelde Venetiaanse maatschappij met haar rangen en standen. En die kritiek daarop ook absoluut niet schuwt. Haar laatst verschenen deel ‘So shall you reap’ ligt al klaar voor ons bezoek aan de Biënnale di Venezia in de loop van dit jaar.
Terug naar Campo Santa Maria Formosa. Ik kijk op, volg de wijzende vinger van levensgezel, en ja hoor, dat zou ze best wel eens kunnen zijn. Het hoofd van die voorbijgangster en de foto van het hoofd van de schrijfster op de achterflap van haar boeken lijken toch wel sterk op elkaar. Zou ’t echt? Levensgezel volgt haar met zijn blik, ziet dat ze aan de praat raakt met een andere vrouw en staat op. Met het boek in zijn hand. Vanaf mijn terrasstoel zie ik hem heel voorzichtig die twee naderen. En, zo vermoed ik, op z’n Italiaans beleefd maar wel in het Engels, excuses aanbieden voor zijn plotselinge inbreuk in hun gesprek. Daarbij natuurlijk ook wel dat boek tonend. ’t Is duidelijk uit de reactie, ze is het, Donna Leon! Er volgt een kort gesprekje, er worden ter afscheid handen geschud en levensgezel keert bijna huppelend terug naar onze tafel en het koude pilsje. Met natuurlijk zijn verslag.
Waarom dit verhaal? Omdat het tekenend is voor het leven in La Serenissima. Waar de bewoners zich altijd lopend moeten voortbewegen. Geen fiets, geen brommer of scooter, geen elektrische step, laat staan een auto. Nee, gij zult lopen! Daarom kennen ze elkaar ook allemaal in hun wijken, hun sestieri, en komen ze elkaar ook altijd tegen. En daar hoort natuurlijk ook altijd een praatje bij. Een heerlijk relaxte manier van leven die wij in onze autosteden niet meer kennen.
Als ’t goed is constateer je dat als buitenstaander al vrij snel. En als ’t goed is ga je daarin vanzelf mee. Vandaar ook mijn schilderij ‘Campo’ van hierboven. Dat de komende Kunst&Cultuurroute Middelburg op zondag 2 juni geflankeerd wordt door ‘Riva’ (Oever). Nog zo’n Venetië-schilderij. Want in Venetië wemelt het ten slotte van oevers, kades en daardoor straatnamen met riva. De Riva della Schiavione, Riva Longa, Riva de Blasco, Riva Ca’di Dio. Dus moest er ook een keer een ‘Riva’ uit bij mij.
En om nog meer in de Venetiësfeer te komen, heb ik ook mijn ‘Nebbia a Venezia’ hangen, ‘Nevel in Venetië’. Met zo’n typisch Venetiaans bruggetje over een van die vele smalle kanalen, gehuld in zo’n geheimzinnig makende lichte nevel. Want veel water, dus regelmatig nevel, wat wil je!
Van die bruggetjes heb ik er in de loop der jaren heel wat op gelopen. En ook weer af. Daaraan is niet te ontkomen in een stad met meer dan 120 eilandjes verbonden door meer dan 400 bruggen en bruggetjes. Waarvan de Ponte di Rialto natuurlijk de bekendste is.
Over die 400 zijn de geleerden het trouwens niet helemaal eens, zo bleek me bij zoeken op internet. ’t Zijn er 400, 435, 438 of 472, afhankelijk van welke bron je op internet raadpleegt. Hoe dan ook, mooie plaatjes leveren ze altijd op. En inspiratie dus ook. Niet alleen voor schilderijen, maar ook als onderdeel voor een ReisKunst-Verhaal. Tot volgende week.
TOOS
TOOS&ART 
Spannend om zo’n bekend persoon aan te spreken. Zelf heb ik nog nooit iets van haar gelezen.
Mooie werken, die Campo en Riva. Veel succes tijdens de cultuurroute.
Mooie stad, Venetië. Met je blog breng je het iets dichterbij!
LikeGeliked door 1 persoon
Voor mij is Venetië de mooiste stad die ik ken. Vandaar ook dat ik graag die boeken van Donna Leon lees. Ik kan ze je aanraden.
LikeLike
Levensgezel heeft zijn boek toch wel laten signeren? Het verhaal laat een begerenswaardig dorp zien, waar spreken de mensen nog met elkaar.
Van de drie werken die je laat zien spreekt Campo vind ik Campo het mooist.
LikeGeliked door 1 persoon
Levensgezel is niet zo van het laten signeren van boeken, dat zit niet in zijn ‘systeem’. Daarom heeft hij daar bij die ontmoeting ook helemaal niet aan gedacht.
Venetië is echt zo’n stad met een dorpse sfeer omdat heel veel wijkbewoners elkaar kennen. Dat is prachtig om waar te nemen als ik ergens op m’n gemakkie ben gaan zitten om te kijken.
LikeLike
Lijkt me ook heerlijk om dat in alle rust te kunnen doen. mensen kijken is een mooi tijdverdrijf.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een bijzonder leuke, onverwachte ontmoeting! Ik heb nog geen boeken van haar gelezen, maar dat komt nog wel.
LikeGeliked door 1 persoon
Die boeken van Donna Leon kan ik je echt aanraden. En je hebt nu natuurlijk ook meer tijd voor dat soort zaken. Zoals een reisje naar Noorwegen met een vrachtboot.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat heerlii dat rustige tempo te voet. Mooie beelden weer!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat ‘moeten’ lopen maakt dat je de stad ook veel beter ervaart. Omdat de stad eigenlijk één groot museum is, kom je van de ene mooie plek direct bij een ander nog prachtiger aanzicht.
LikeLike
Mooi Venetiaans werk! Vooral het nevelige plaatje vind ik erg mooi.
Ach ja, Donna Leon, ik heb haar boeken denk ik allemaal gelezen. Behalve deze laatste. Ik wist niet dat er nog een nieuw boek was. Ze is vast niet zo piepjong meer.
De Duitse tv zond vorig jaar verfilmingen uit van de boeken. Je moet even wennen aan een Duitssprekende commissario. Maar de beelden van Venetië maken veel goed.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk dat je haar boeken ook kent. Ze schrijft er nog steeds één per jaar. Van die tv-serie heb ik ook wel eens wat gezien. Maar wat je zegt, dat Duits past er helemaal niet bij. Ik houd me liever vast aan mijn interpretaties van haar boeken, ook omdat ik veel plekken ken die er in voorkomen.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk die boekontmoeting. Te voet ontmoet en spreek je meer mensen inderdaad. Het stadse en dorpse leven hier is eenzamer.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, Venetië is echt een heel speciale stad vanwege dat dorpse. Maar daarvoor moet je dan wel de ‘Kalverstraat’ verlaten en buiten de toeristische routes op verkenning gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Via jou leerde ik enkele jaren geleden Donna Leon kennen. Niet de dame zelf maar haar Brunetti-boeken. Ik denk dat ik er een stuk of zeven kan aanvinken als ‘gelezen’. Succes met de zondagse Campo en Riva open-atelier-dag.
LikeGeliked door 1 persoon
Dan heb je inderdaad al aardig wat boeken van haar gelezen. En omdat ze nog steeds elk jaar weer een nieuw boek schrijft, kun je nog wel even bezig blijven. Ik heb het idee dat ze in haar psychologische beschrijvingen van het menselijk gedrag nog steeds beter wordt.
LikeLike