Net open: Museum FAMM, het eerste museum in Europa met alleen vrouwelijke kunstenaars (en ik mocht er al in voor de opening)

Mougins aan de Côte d’Azur

Liep ik vorige week zomaar rond in het nieuwe FAMM in Mougins aan de Côte d’Azur! In het allereerste museum in Europa dat volledig is gewijd aan vrouwelijke kunstenaars. En het was nog niet eens open! Want ik was uitgenodigd voor de persdag, twee dagen voor de officiële opening. Hoe ik daar terecht kwam? Goeie vraag!

aan de achterkant van het gloednieuwe museum FAMM in Mougins

Vorig jaar las ik dat het MACM, het Musée d’Art Classique de Mougins, dicht ging en ergens in 2024 zou herrijzen als FAMM. Het Femme Artistes du Musée de Mougins, Vrouwelijke Kunstenaars van het Museum van Mougins. Prachtige woordspeling trouwens. Want of je FAMM zegt of op z’n Frans femme (vrouw), ’t klinkt vrijwel hetzelfde.

beeld van de website van FAMM

Daar moest ik heen natuurlijk. Want in dit blog geef ik niet voor niks regelmatig aandacht aan de vrouw in de kunst en haar ondergeschikte rol in de kunstgeschiedenis. Dus zo’n eerste museum in Europa helemaal gericht op vrouwen? Dat moest ik zien. Ik schrijf bewust ‘eerste in Europa’. Want er is namelijk al een ander. In de Verenigde Staten, in Washington. Het ‘National Museum of Women in the Arts’. Dat al heel lang staat op mijn to-do-lijstje. Maar ja, in 2015 was ik voor het laatst in Amerika en toen lag Washington niet echt op de reisroute.

dat National Museum of Women in the Arts in Washington, ietsje groter dan FAMM in Mougins, zoals de Amerikanen ’t altijd groter willen hebben

Goed, FAMM. Ik zat de afgelopen tijd vier weken in Gubbio om er keramiek te beschilderen en zou via mijn atelier in Nice terugreizen naar Nederland. Wat bleek? FAMM ging officieel open op 21 juni. En dat kwam prima uit. Dus probeerde levensgezel voor die dag toegangskaartjes te scoren. Maar de website van FAMM werkte in dat opzicht nog niet optimaal. Dus stuurde ik daarover een mailtje naar directeur Leisa Paoli, met ook de opmerking dat ik graag iets wilde schrijven over FAMM in het driemaandelijks Magazine van de Nederlandse Club Côte d’Azur. Want ook daarin schrijf ik tegenwoordig tweemaal per jaar over kunst. Maar dat is een ander verhaal. Krijg ik een mailtje terug met “maar kom dan op woensdagmorgen 19 juni naar de persbijeenkomst in het museum”. Dat heb ik me natuurlijk geen twee keer laten schrijven!

opening van de persbijeenkomst met directeur Leisa Paoli en eigenaar/collectioneur Christian Levett

Van dat ritje naar Mougins, een prachtig oud plaatsje, heb ik geen spijt gekregen. FAMM is echt een parel van een museum. Met een kunstcollectie om je vingers bij af te likken. Even een kleine greep uit de vele namen. Impressionisten Berthe Morisot en Mary Cassatt, surrealisten Leonor Fini en Leonora Carrington en abstract expressionisten Lee Krasner en Helen Frankenthaler. Of wat te denken van Niki de Saint-Phalle, Frida Kahlo, Louise Bourgeois en onze eigen Marlene Dumas.

om je al vast lekker te maken voor de tweede FAMM-aflevering van volgende week hier een paar plaatjes

en welke kunstenaars, allemaal beroemd, ook volgende week

nou, vooruit, links op de achtergrond de enige Nederlandse op de expositie, Marlene Dumas

Over een aantal van die kunstenaars heb ik de afgelopen jaren wel geschreven. Echt smullen dus voor mij. Maar daarover later meer. Eerst degene die me zo liet smullen. Engelsman Christian Levett een midden-vijftiger.

hij ging er voor mij ook echt even voor staan, Christian Levett

Een collectioneur in hart en nieren. Die als jongetje al begon met het aanleggen van een verzameling medailles, penningen en munten. Betaald met zijn eigen zakgeld. Later in Parijs, als handelaar in grondstoffen, werd hij als een magneet aangetrokken door de kunst in het Louvre en de andere musea daar. Vooral door de antieke kunst van de Grieken en Romeinen. Maar ook door schilderijen waarin door de eeuwen heen die klassieke kunst een rol speelde. Een nieuwe passie ontstond. En omdat het met zijn handel nou niet echt slecht ging, kon hij ’t zich permitteren zijn verzamelfanatisme op een heel prettige manier uit te leven. Na terugkomst in 2002 in Londen kwam bij hem ook de moderne kunst in beeld. Via deelname in de Vigo Gallery waarbij hij zich overigens niet bezighield met de keuze van de kunstenaars. Dat deed en doet zijn galerie-kompaan.

Later verzeild geraakt aan de Côte d’Azur kwam bij hem het idee op om zijn collectie voor iedereen toegankelijk te maken met een eigen museum. Dat werd dus een oud gebouw in hartje Mougins. Waar zich ook de Grieken en Romeinen al eens gesetteld hadden. Een mooie link natuurlijk met dat nieuwe museum MACM. Waarin klassieke kunst gecombineerd werd met schilderijen en beelden van de afgelopen eeuwen en van nu. Wat dacht je van Rubens, Rodin, Picasso en Warhol? Eigenlijk best behoorlijk stom dat ik daar nooit ben geweest! Maar dat kan ik niet meer terugdraaien.

na de bezichtiging bij de lunch een vragenuurtje

Want Levett, een zeer aanspreekbaar en sympathiek persoon zoals ik hem meemaakte, gaf een aantal jaren geleden een nieuwe draai aan zijn verzameldrang. Vrouwen in de kunst, die weggeschreven en vergeten groep. Hij voelde blijkbaar die opkomende trend heel goed aan. Dus begon hij juist kunst van hen te verzamelen. Wel gericht op de periode van de laatste 150 jaar. Vanaf de Impressionisten. En daardoor werd het MACM het FAMM. Komende keer meer. Tot volgende week.

TOOS